صفحه‌ها: ۱ ۲
من سال پیش از ۲۰مهر شروع کردم . اوایل تا ۸ ساعت میخوندم بعد به ۱۰ ساعت کشیده شد...
دلیل موفق نشدنم به نظر خودم:
۱ شروع با کتاب‌ها و جزواتی که اصلا مناسب نبودن طوری که میتونم بگم عملا انگار از اول اذر شروع کردم.
۲ چون بعد از ۱سال دوری از کتاب داشتم شروع کردم خیلی کند پیش میرفتم(همه چیزا یادم رفته بود).
۳ سرجلسه تمرکز نداشتم.
۴اعتماد به نفس زیادی روی مشترک‌ها طوری که درصدهای ریاضی تخصصی زبان تقریبا مثل دوستم که رتبش ۲۰۰ شد بود ولی بخاطر تعداد غلط های مشترکی که زحمت کشیده بودم و زده بودم . درصد مشترکم پایین شدو رتبه هوایی!!!!
اما من حتما ورودی ۹۰ ام
من پارسال چند تا درس‌ها را حذف کردم و در مقایسه با بقیه کمتر تلاش کرده بودم ولی اطمینان دارم دلیل عدم قبولیم این موارد نیست چرا که اگر به گذشته برگردم احتمالا کمتر می خوندم تا بیشتر!
دلایل زیر باعث ناکامی من شد:
۱/بی دفتی سر جلسه و نداشتن تمرکز همیشگی در روز آزمون
۲/اعتماد به نفس بیش از حد!
۳/ساده انگاشتن سوالات
۴/اسرار در جواب دادن به سوالات
۵/بد شانسی بسیار زیاد در سوالات ۵۰-۵۰
کنکور علوم کامپیوتر:
من صبح جلسه فراموش کردم ساعتم رو با خودم ببرم و چون عادت داشتم که با توجه به زمانبندی لازم برای هر درس به سوالات جواب بدم و نداشتن ساعت و نبود ساعت در کلاسی که بودم باعث شد که روی یه درس بیش از حد وقت بگذارم و روی یک درس خیلی کم و ذهنی حل کنم و در نتیجه غلط.
با اینکه قبل کنکور با خودم گفته بودم نیازی نیست که همه سوالا رو حل کنی اما سر جلسه اصرار داشتم که همه رو حل کنم!
که این باعث میشه که تعداد سوالهای غلط زیاد بشه و اثر مثبت سوالات درست رو هم از بین ببره.
در مورد یکی از سوالا فکر کردم راهی که میخوام برم طولانیه و بیخیال شدم اما توی خونه که از اون راه رفتم دیدم وای که چقدر ساده است!!( این رو گفتم شاید برای دیگران مفید باشه! )
کار نکردن روی دروس ریاضی عمومی و مبانی کامپیوتر که باعث شد ریاضی رو سفید بگذارم و مبانی رو هم از اطلاعات عمومی خودم جواب بدم البته سالهای قبل مبانی ساده‌تر بود و امسال یه چند تا سوال دشوار داشت.
در کل من اعتماد به نفس زیادی داشتم و به نظرم این اصلا خوب نیست چون این باعث میشه که هم کمتر مطالعه کنید و هم اینکه انتظار رتبه خیلی خوب داشته باشید که چون کنکور رقابته رسیدن به رتبه خیلی خوب خیلی سخته و ممکنه سر کنکور نتونید از اطلاعات خودتون استفاده کنید و به اون رتبه ای که میخواستید هم نرسید.
البته نا امید بودن هم خوب نیست چون این ناامیدی باعث میشه که دست از تلاش بکشید.
هر چند به نظر من روی کنکور نمیشه حساب کرد اما اگر سعی خودتون رو بکنید و از تجربه دیگران هم عبرت بگیرید دیگه چیزی نمیتونه مانع شما برای رسیدن به هدفتون باشه.
عبرت های من:
۱- مفهومی خواندن حتی زمانی که هنوز خیلی از کتابا تموم نشده و کنکور داره نزدیک میشه
۲- ملزم بودن به رعایت زمانبندی سر جلسه کنکور، هر چند قبلش کلی برا زمانبندی تستها برنامه داشتم اما سر جلسه همه به فنا رفت.(عدم پایبندی)
۳- حل تست زیاد حتی اگه مشابه اون حل شده باشه . یا اینکه ساده بنظر بیاد
۴- توی برنامه ریزیم، مدت زمان دوره نهایی رو حداقل ۴۰ روز میگیرم.
۵- پیدا کردن دوستانی خوب هم در زمینه اخلاق و هم رشته تحصیلی که دارن خودشونو برای کنکور آماده می کنن.
۶- تلاش بیشتر روی دروس مشترک بدون اینکه بقیه دروس در حاشیه برن.
عبرت های من
۱ - من هم مثه سایر دوستان برنامه که از قبل مد نظرم بود رو زمان آزمون رعایت نکردم اما دلیلش هم برام مشخصه به این علت بود که تا حالا ریاضی و مشترک رو اینقدر خراب نزده بودم و کم زدن تستها برام استرس ایجاد کرد و موجب شد که تستهای شانسی هم بزنم که تقریبا همش خراب بود
۲- تقریبا دو هفته آخر مانده به کنکور مطالعم به شدت افت کرد و زمان اون از ۱۰ ساعت به میانگین ۴ رسید و اگر افت این دو هفته نبود به نظرم خیلی جمع بندیم قوی‌تر میشد (کلا روی هفته های آخر باید ویژه برنامه ریزی کرد)
۳- اعتماد به نفس بیش از حد. شاید اگه یکم بیشتر از اینکه به خودم امید داشتم به خدای خودم توکل میکردم وضعم الان این نبود
امیدوارم که امروز نتایج بیاد و خبرای خوشی از همه دوستان بشنوم
