صفحه‌ها: ۱ ۲
اصلا حسین جنس غمش فرق می کند
این راه عشق پیچ و خمش فرق می کند
شاعر شدم که شعر بگویم برایشان
این خانواده محتشمش فرق می کند
این جا گدا همیشه طلبکار می شود
اینجا که آمدی کرمش فرق می کند
مرده زنده می شود از ذکر یا حسین
عیسای اهل بیت دمش فرق می کند
از نوع ویژگی دعا زیر قبه اش
معلوم می شود حرمش فرق می کند
تنها نه جنس عزا و جنس ماتمش
بلکه سیاهی علمش فرق می کند
من از «حسین منّی» پیغمبر خدا
فهمیدم حسین همه اش فرق می کند
کاروان غمت ای عشق چهل روز که هیچ.... تا چهل قرن اگر گریه کند باز کم است
امان از دل زینب....
چهل شب است که مهمان شامیان بودم * چهل شب است که مهمان خنده ها شده ام
چهل شب است که از درد پا نمی خوابم * پر از جراحتم و غرق رد پا شده ام
چهل شب است ز گریه ز لای لای رباب * کنار نیزه اصغر پر از عزا شده ام
چهل شب است که با چادری که خاکی بود * حجاب دخترت از چشم بی حیا شده ام
حکایت من و کعب نی از تنم پیداست * ببین شبیه تو ام مثل بوریا شده ام
به خاک سرخ تو ای تشنه آب می ریزم * گلی نمانده برایم گلاب می ریزم
مرا ببخش که بی غنچه ات سفر کردم * که یاس برده ام اما بنفشه آوردم
____________________________________________________________
یک کلام خوش بحال هر کی الان کربلاست... خوش بحال هر کی صدا زده شد.... هر کی آدمی بود که صداش بزنند.... آدمی بود که صدا رو شنید... والسلام!
شعر خانوم نیلوفر حسینی‌خواه
چهل روز بعد از تب و خاک و خون
چهل روز گریه چهل شب جنون
چهل منزل و زینب و قتلگاه
بدون برادر بدون پناه
چه آتیشی می باره رو علقمه
رو زخم چهل روزه چی مرهمه؟
خدایا به مضظری زینب و
به اون ناله های تو قلب شب و
به غسل سه ساله تو ویرونه ها
چهل روز غصه ولی بی صدا
به طوفان زینب تو بزم شراب
چهل روز غربت چهل شب عذاب
به غوغای خورشید رو نیزه ها
به رأسی که برگشته تا کربلا
نذار این مصیبت فراموش شه
محاله که این شعله خاموش شه