توی پست قبلی یه نظر سنجی گذاشته بودم راجع به این که به نظرتون باور چه قدر میتونه تو قبولی تو کنکور نقش داشته باشه؟ نظر بیشتر بچه ها مثبت بود و این به نظرم نشونه خوبیه در تکمیل تایید بچه ها خواستم یه سری نکات بگم.
قبل از هر چیز خواستم حرفهامو با یه داستان شروع کنم:
داستان معروفی در مورد نیروی باور و ایمان از یک دونده ی دوی استقامت به نام راجر بانیستر وجود داردکه دوست دارم برای شما نقل کنم. تا قبل از سال ۱۹۵۴ هیچ کس باور نداشت که فردی قادر خواهد بود تا یک مایل را در کمتر از چهار دقیقه بدود. اما راجر بانیستر بالاخره در سال ۱۹۵۴ توانست این کار را انجام دهد. او برای دستیابی به این امر به اصطلاح غیر ممکن، نه تنها از تمرینات ورزشی استفاده کرد بلکه بارها در ذهن خود تجسم کرد که این مسافت را طی مدت کمتر از چهار دقیقه به پایان رسانیده است. با این کار احساسات درونی اش را تقویت کرد و مراجعی در ذهن خودش به وجود آورد که در سیستم عصبی اش به شکل فرمانی بی چون و چرا درآمدند تا که این که سرانجام به نتیجه ی دلخواه خودش رسید. اما مسئله ی اصلی این نیست که او چطور به موفقیت رسید. اصلا میتونیم فرض کنیم اون با تمرینات سخت تونست به موفقیت برسه و باور هیچ نقشی تو موفقیت او نداشت. مسئله ی اصلی این است که بعد از این که وی توانست به موفقیت برسد در همان سال، ۳۷ نفر دیگر توانستند این کار را تکرار کنند و یک سال پس از آن این تعداد به ۳۰۰ نفر رسید. علت این امر چه میتواند باشد غیر از این که این افراد به این باور رسیدند که اگه یه نفر تو دنیا میتونه این کار رو بکنه پس من هم میتونم...
تو همین کنکور اگه لیست قبولی ها رو تو سالهای اخیر ببینی متوجه میشی که لیست قبولیهای بچه هایی که دوره لیسانس تو دانشگاه های ضعیفتر بودند چقدر بالا رفته. البته این دلایل مختلفی داره ولی قطعا یکی از دلایلش اینه که خیلیها به این باور رسیدند که میشه این کار رو انجام داد....
اما باور و امید به موفقیت چطور میتونه ما رو کمک کنه؟
در طول فرآیند آماده سازی برای کنکور ممکن است مجبور شوید مشکلات و سختیهای فراوانی را متحمل شوید. تحمل این سختیها و دشواری بدون امید و ایمان به موفقیت اگر نگوییم غیر ممکن، بسیار دشوار است. ادر واقع درس خواندن (اونم با این حجم) یک کار خارج از طبیعت انسانه و اگه بخواهد این فرآیند پنج تا شش ماه بی وقفه تکرار بشه قطعا هر انسانی رو با مشکل مواجه میکنه. اون چیزی که باعث میشه بشه این سختیها رو تحمل کرد امید به نتیجه گرفتن از تحمل این سختیهاست. امید به طور لحظه ای بر روح انسان مرهم میگذارد و او را به ادامه ی راه ترغیب میکند. یه روان شناس آمریکایی به اسم شین لوپز هست که راجع به امید بیان جالبی داره ایشون میگه که امید فکر و انرژی ای است که شما برای آینده دارید در واقع با توجه به گفته های ایشان می توان نتیجه گرفت که امید زمانی شکل میگیرد که تفکر درباره ی هدف (من میخواهم در کنکور به این نتیجه برسم) با تفکر درباره ی راهها ( برای قبولی در کنکور میخواهم این کارها را انجام دهم و از این مسیر عبور کنم) و تفکر عاملیت ( من فکر کنم میتوانم در کنکور قبول شوم و از این مسیر با موفقیت عبور کنم) ترکیب شود.
پس لزوم داشتن امید و باور به موفقیت برای رسیدن به موفقیت بسیار بسیار ضرورری است. اما فقط با داشتن باور میشه موفق شد؟
جمله ی معروفی از آقای بنجامین فرانکلین هست که بیان میدارند " آن کس به امید زنده است، از گرسنگی خواهد مرد" در واقع بیان این نکته بسیار ضروری میباشد که امیدوار بودن به معنای برنامه ریزی نیست.
در واقع امید را میتوان شرط لازم برای رسیدن به موفقیت دانست اما شرط کافی نمیباشد. در صورتی که فقط امید داشته باشیم ممکن است در تفکر آرزومند گیر کنیم .تفکر آرزومند به طرز خطرناکی بی مسئولیت می باشد. زیرا ما را از عمل باز میدارد. افرادی که دارای این نوع تفکر میباشند اینگونه تفکر میکنند که « بالاخره این مشکل یک جوری حل خواهد شد و زندگی من دوباره سامان خواهد گرفت. عملا نیازی نیست که من برای تحقق رویاهام کاری انجام بدهم» آنچه میتواند امید را تکمیل نماید برنامه ریزی مناسب میباشد.
البته صرف داشتن امید و داشتن برنامه ریزی منجر به موفقیت نمیشه و به پارامترهای دیگری نیز نیاز داریم تا پازل موفقیت را برای ما تکمیل کنند اما چون اینحا بخث در مورد باور و امید به موفقیت بود دیگه وارد اونا نمیشیم.
نکته اخر این که در پست قبلی دوستی نکته ای بیان کرد که دوست دارم یه کم راجع به اون صحبت کنم. این دوست گفت چون دو هفته مونده به کنکور تونسته عملکرد خیلی خوبی تو تستهای سالهای قبل داشته به این باور رسیده بوده که رتبه ۱ میشه ولی چون سر کنکور با چند تا تست مشکل داشته یهو همه چی به هم ریخته..
اول این که منظور من از باور اینه که تو طول فرآیند اماده سازی برای کنکور باید این باور در ما وجود داشته باشه. خود همان دوست اگه باور نداشت که موفق میشه اصلا نمیتونست اون قدر به خودش سختی بده و تا کنکور اون جور که میگه تلاش کنه
دوم این که اون چیزی که مشکل ساز شده باور نیست بلکه شرطی شدن ذهنش بوده. اتفاقا اگه باور داشت که میتونه موفق شه و باور داشت که سطحش از بقیه بالاتره زمانی که چند تا تست دید که سخت طرح شده بود تمرکزش رو از دست نمی داد و به ادامه ی کنکور با قدرت ادامه میداد.
مشکلی که خیلی داوطلبا تو کنکور با اون مواجه میشن مشکل شرطی شدنه...شما اگه به یه گدایی که دم مترو وای میسته هر روز ۱۰۰۰ تومان کمک کنید اگه یه روز از جلوش رد بشی کمک نکنی قطعا به شما اعتراض میکنه چون ذهنش شرطی شده... مسئله اینجاس که ما به سوالها عادت میکنیم و وقتی سوالها اون طور کهما میخواهیم نیستند دچار مشکل میشیم. علت این که گفتم نزدیک کنکور حداقل دو یا سه سری سوال مربوط به آزمونهای جامع مربوط به موسسات مختلف را بشینید بزنید به خاطر همین بود که ذهنتون شرطی نشه. و به یک تیپ سوال عادت نکنه . امیدوارم این توضیحات کافی بوده باشه و به دردتون بخوره
پ.ن.۱: هیچ اصراری نیست که کسی بیاد این مطالب رو بخونه و ممکنه خیلیها فکر کنند چرندیاتی بیش نیست اینا. خاصیت فروم همینه که توش با نظرات مختلف میتونیم آَشنا بشیم. که میتونه به ما کمک کنه.
با تشکر از شما آقای جهانی...بنظرم تنها باور به موفقیت در کنار تلاش هستش که آدمو به پیروزی میرسونه...
بله آقای جهانی کاملا حرفتون درسته منم در این مورد کتابای روانشناسی که مطالعه کردم کاملا فهمیدم که آدما بایدبه اون چیزی که میخوان بهش دست پیدا کنن باورش کنن و هر روز همونو تو ذهنشون تصور کنن که بهش رسیدن و هیچ فکر منفی نداشته باشن و همش فکرای مثبت کنن و اونوقت که با این افکار مثبت انرژی مٍبتی به کائنات میفرستنو و کائنات همونو بهشون میده .پس اگر هر چیزی تو ذهنمون تصور کنیم باور کنیم میتونیم تو کنکور قبول شیم و هیچ فکر منفی به ذهنمون راه ندیم اون وقته که باید منتظر موفقیتهامون باشیم .من خودم به شخصه تو زندگیم امتحان کردم و نتیجشو دیدم. پس بیایم موفقیتمون تو کنکور و قبول میشیمو باورش کنیم.
به نظر منم باور داشتن و اینکه آدم به توانایی هاش ایمان داشته باشه واقعا در روند درس خوندن و نتیجه آزمون موثره
بسیار بسیار ممنون بخاطر این تاپیک