(۰۸ مرداد ۱۳۹۳ ۱۰:۳۹ ب.ظ)vesta نوشته شده توسط:  

(07 مرداد ۱۳۹۳ ۱۱:۵۷ ب.ظ)Sakura نوشته شده توسط:  احساس میکنم عمرم همش داره تلف میشه نه کار نه درس نه زندگی هیچی، موندم هدفم از ادامه زندگی چیه!
همش زندگی میکنیم؛ زندگی میکنیم و زندگی میکنیم

چطوری Trex2008 تونسته سه تا سپاس پای این پست بزنه؟ برام سوال شده

(۰۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۹:۲۶ ب.ظ)sabafarhadi نوشته شده توسط:  

(07 مرداد ۱۳۹۳ ۱۱:۵۷ ب.ظ)Sakura نوشته شده توسط:  احساس میکنم عمرم همش داره تلف میشه نه کار نه درس نه زندگی هیچی، موندم هدفم از ادامه زندگی چیه!
همش زندگی میکنیم؛ زندگی میکنیم و زندگی میکنیم

منم ی مدت همین حس تو رو داشتم. ولی خیلی فکر کردم به این نتیجه رسیدم کار و درس و پول هدف زندگی نیست. اینا فقط وسیله ان (که حتی ضروری هم نیستن) برای رسیدن به یک هدف بزرگتریعنی خودشناسی و بعدشم خداشناسی...شاید فکر کنی اینا همش شعاره چون منم همین فکرو میکردم اما نه این عین واقعیته.. فکر کن شاید چند ثانیه دیگه با یک اتفاق کوچیک چشماتو از دست بدی.. دستاتو از دست بدی.. شنواییتو از دست بدی.. یا حتی جونتو از دست بدی( ببخشید رک میگم) ولی احتمالش هست و زیاد هم هست. و وقتی اون اتفاق برات بیفته زندگیت میشه پر از حسرت.. میگی "من این همه امکانات داشتم سالم بودم میتونستم ببینم بشنوم فکر کنم اما ازشون استفاده نکردم. نا امید شدم.. فکر میکردم زندگی یعنی کار و پول " اما زندگی فرصتیه برای شناخت هستی و آفرینش و نفس خودمون. پول از بین میره.. خونه و ویلا و ماشین از بین میره.. بعد ۴۰ سال کارمون هم از بین میره... اون چیزی که از بین نمیره روح ماست. هرچقدر بیشتر اونو پرورش بدیم بیشتر معنای زندگی رو درک میکنیم و بیشتر قدرشو میدونیم.
زندگی فقط یک بار اتفاق می افته.. پس قدرشو بدونیم

(۰۹ مرداد ۱۳۹۳ ۱۲:۱۳ ق.ظ)vesta نوشته شده توسط:  

(08 مرداد ۱۳۹۳ ۰۹:۲۶ ب.ظ)sabafarhadi نوشته شده توسط:  

(07 مرداد ۱۳۹۳ ۱۱:۵۷ ب.ظ)Sakura نوشته شده توسط:  احساس میکنم عمرم همش داره تلف میشه نه کار نه درس نه زندگی هیچی، موندم هدفم از ادامه زندگی چیه!
همش زندگی میکنیم؛ زندگی میکنیم و زندگی میکنیم

منم ی مدت همین حس تو رو داشتم. ولی خیلی فکر کردم به این نتیجه رسیدم کار و درس و پول هدف زندگی نیست. اینا فقط وسیله ان (که حتی ضروری هم نیستن) برای رسیدن به یک هدف بزرگتریعنی خودشناسی و بعدشم خداشناسی...شاید فکر کنی اینا همش شعاره چون منم همین فکرو میکردم اما نه این عین واقعیته.. فکر کن شاید چند ثانیه دیگه با یک اتفاق کوچیک چشماتو از دست بدی.. دستاتو از دست بدی.. شنواییتو از دست بدی.. یا حتی جونتو از دست بدی( ببخشید رک میگم) ولی احتمالش هست و زیاد هم هست. و وقتی اون اتفاق برات بیفته زندگیت میشه پر از حسرت.. میگی "من این همه امکانات داشتم سالم بودم میتونستم ببینم بشنوم فکر کنم اما ازشون استفاده نکردم. نا امید شدم.. فکر میکردم زندگی یعنی کار و پول " اما زندگی فرصتیه برای شناخت هستی و آفرینش و نفس خودمون. پول از بین میره.. خونه و ویلا و ماشین از بین میره.. بعد ۴۰ سال کارمون هم از بین میره... اون چیزی که از بین نمیره روح ماست. هرچقدر بیشتر اونو پرورش بدیم بیشتر معنای زندگی رو درک میکنیم و بیشتر قدرشو میدونیم.
زندگی فقط یک بار اتفاق می افته.. پس قدرشو بدونیم

وقتی این پست رو خوندم و بعدش تعداد سپاسها و دوستانی هم گفته بودن اینطوری هستن، یکم ناراحت شدم
این وضعیت خیلی بده و اذیت کننده، جدیدا خیلی دوستامم بهم میگن دچار روزمرگی شدن
وقتی پاسخ دوست دیگه امون رو خوندم دیگه نخواستم جواب بدم ولیکن گفتم منم چیزایی رو که میدونم بنویسم شاید یکی استفاده کرد و براش مفید بود
این وضعیت برای هر کسی میتونه پیش بیاد برای خود من هم پیش اومده اما مهم این هست که نگذارید طول بکشه و به زور هم که شده خودتون رو از این وضعیت خارج کنید
یکی از مهمترین چیزها توجه به بخش معنوی خودمون هست که واقعا کمک میکنه و به آدم آرامش میده، کار زیادی هم نمیخواد بکنید روزی یک ربع بشیند با خدا خلوت کنید کلی تاثیر میگذاره، یا به دیگران کمک کنید اینکه بدونی به کسی کمک کردی به آدم حس خیلی خوبی میده، یجور حس مفید بودن
در مورد اینکه انگیزه واسه کارها ندارید عیب نداره، نشین منتظر انگیزه که از یجا سر برسه یا یکی بهت انگیزه بده و دیگه همه چی خوب و عالی بری سراغ کار و زندگیت، اول تکلیفت رو با خودت مشخص کن ببین چی میخوای، میخوای درس بخونی خب انگیزه نمیخواد، شروع کن، انگیزه هم خودش کم کم ایجاد میشه
حتما حتما دفتر برنامه ریزی داشته باش و بنویس هر روز میخوای چیکار کی و مسئولیت پذیر باش و بهش عمل کن آخر شب قبل خواب بشین دفترت رو چک کن ببین به چه کارت رسیدی و به کدوم نرسیدی و چرا ... اگر کارات درست پیش رفت به خود جایزه بده اگر دیدی داری تنبلی میکنی خودت رو از چیزی که دوست داری محروم کن
اولش شاید سخت باشه ولی جا نزن و شده به زور شاد باش یه چند روز که پیش بری مشتاقتر میشی
میدونی ماها البته من که خودم اینطوریم بیشتر تو مرحله نگرانی به سر میبریم که چی میشه مثلا خودم برای پایان نامه ام ولی مهم این هست که شروع کنی میخوای ورزش کنی میخوای درس بخونی میخوای بری سرکار... خب شروع کن، قدم اول رو بردار منتظر هیچ کس و هیچ روز خاص و هیچ انگیزه و اتفاق بزرگ نباش با اینکه وجودت پر نگرانیه شروع کن
خیلی وقتا خیلی چیزا هم هست که ناخواسته است ولی باید باهاش کنار بیای و نگذاری مدت نگرانی و درگیری اون موضوع وقت زیادی ازت بگیره، من خودم انقدر داستان زندگیم پیچیده بوده که بخوام ریز بگم باید دستمال بردارید تا صبح گریه کنی البته راست میگما برای شوخی نیست ولی همیشه سعی کردم سرپا باشم از شکستن بدم میاد از ضعیف بودن و جا زدن بدم میاد
دیگه اینکه امواج و فکرای منفی رو متوقف کنید و کم کم مثبت اندیش شید، خدا خودش گفته بعد هر سختی راحتی هست پس به سمت اون راحتی گام بردارید

منم میدونم خیلی سختیا هست خیلی نگرانی هست منم مثل بقیه نگران آینده میشم نگران کار، اگر شماها از باباتون پول میگیرید و ناراحت میشید من که از مامانم پول میگیرم چی بگم، سخته دیگه برای هر کسی به نوعی... مهم این هست که وقتی دارید تو این شرایط زجر میکشید ازش خارج شید
برای خودتون دوستای خوب پیدا کنید، دوستایی که باهاشون وقتی حرف میزنید بهتون انرژِی مثبت بدن و سعی کنید هم جنس خودتون باشن تا بعدا هم یه وقت عادت نکنید و از نبودن اون فرد اذیت نشید، یه وقتایی هم که دلتون پر بود با دوستاتون حرف بزنید خوبه، یا برای خودتون بنویسید، آدم وقتی مینویسه هم دلش خالی میشه هم راهکار به ذهنش خطور میکنه
و اهل ورزش کردم هم بشید، برید پیاده روی خوبه و خیلی رو روحیه آدم تاثیر میگذاره
و توکل به خدا و کمک خواستن از خودش یادتون نره
امیدوارم حرفام به کسی برنخوره و برای حداقل یک نفر مفید باشه

(۰۹ مرداد ۱۳۹۳ ۱۲:۵۱ ق.ظ)shvh نوشته شده توسط:  چه حرفای قشنگی !!! تمام سعی خودمو میکنم که به حرفا عمل کنم و حالمو عوض کنم . مرسی

(۱۰ مرداد ۱۳۹۳ ۱۲:۱۷ ب.ظ)Trex2008 نوشته شده توسط:  این بزرگان یعنی کی ها دقیقا؟ در ضمن تعریفتون از بزرگی چی هست ؟ بزرگی زیاد منجر به دیکتاتوری نمیشه ایا؟

(۱۰ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۴۵ ب.ظ)hamid88 نوشته شده توسط:  کتی خانوم منم منتظرم ببینم منظورتون چی بوده
ممنون میشم اگه بشکافین قضیه رو
..........!!!