نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد ------------ بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد
کو حریفی کَشِ سرمست که پیش کرمش ------------ عاشق سوخته دل, نام تمنا ببرد
باغبانا ز خزان بیخبرت میبینم ---------------------- آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد
رهزن دهر نخفتهست مشو ایمن از او --------------- اگر امروز نبردهست, که فردا ببرد!
در خیال این همه لُعبَت به هوس می بازم ------- بُو که صاحب نظری نام تماشا ببرد
علم و فضلی که به چل سال دلم جمع آورد------ترسم آن نرگس مستانه به یغما ببرد
بانگ گاوی چه صدا بازدهد عشوه مخر---- سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد؟!
( سِحر با معجزه پهلو نزند فارغ باش) (سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد)
جامِ میناییِ مِی سَدِّ رَهِ تنگ دلیست ----------- منه از دست, که سیل غمت از جا ببرد
راه عشق ار چه کمینگاه کمانداران است ---------- هر که دانسته رود صَرفِه زِ اَعدا ببرد
حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
خانه از غیر بپرداز و بِهِل تا ببرد