(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۰۹:۵۵ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط:  در هیچ شرایطی لبخند رو فراموش نکنید

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۰۹:۳۳ ب.ظ)fa_shinobi نوشته شده توسط:  خوبه شما حداقل یه صحبتی میکنید باهاشون. راستش من دوست دارم نزدیک بشم بهشون یا حتی یه خرید ولی واقعیتش حتی نزدیک شدن بهشون هم ناراحتم میکنه

نقل قول:

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۰:۳۱ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  صحبت می کنم ولی چه فایده. می ترسم باهاشون صحبت کنم. یه بچه ای بود که روی یک پل هوایی چیزی می فروخت. همون جا هم دراز می کشید. همیشه دوست داشتم باهاش حرف بزنم ببینم چرا تو اون وضع هست. ولی همیشه ترسیدم و هیچ وقت باهاش حرف نزدم. راستش از حرف زدن با این بچه ها می ترسم. ازشون می ترسم. چی بگم دیگه. ولی حالا چند باری که حرف زدم فهمیدم بچه های خوب و با معرفتی هستند. اون بچه که میگم تو یادم مونده روی پل هوایی بود تو سیدخندان همیشه رو پل بود می دیدمش. هیچ وقت جرئت نکردم برم سمتش. برای همین یادم مونده.

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۰:۵۳ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط:  این کلیپو دیدم واقعا فهمیدم که چقدر بی تفاوتیم نسبت به اطرافمون و چرا !!!

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۱:۰۲ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  اره بی تفاوت هستیم یکش خود من که دارم میگم از این بچه ها می ترسم. چرا می ترسم از اینکه یک رفتار غیر عادی داشته باشند. این بده.
افاق شبیه خودمی. یه مدت بعد ارشد این فکرو می کردم. مددکار اجتماعی دانشگاه علامه (: یه مدت بهش فکر کردم. ولی کنکور دادن سخته دیگه (: راهی نیست برای مددکار شدن بجز درس خوندن؟ این حس بی تفاوتی از کجا میاد از خودخواهی من؟

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۱:۱۱ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  

(27 تیر ۱۳۹۵ ۱۱:۰۲ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  اره بی تفاوت هستیم یکش خود من که دارم میگم از این بچه ها می ترسم. چرا می ترسم از اینکه یک رفتار غیر عادی داشته باشند. این بده.
افاق شبیه خودمی. یه مدت بعد ارشد این فکرو می کردم. مددکار اجتماعی دانشگاه علامه (: یه مدت بهش فکر کردم. ولی کنکور دادن سخته دیگه (: راهی نیست برای مددکار شدن بجز درس خوندن؟ این حس بی تفاوتی از کجا میاد از خودخواهی من؟

آیا حتما باید ممدکار بود و در یه قالب رسمی کار کرد؟ یا هر کدوم از ما میتونیم به فراخور اوضاعمون کاری کنیم؟نه

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۰:۵۳ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط:  
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۱:۱۱ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  یا هر کدوم از ما میتونیم به فراخور اوضاعمون کاری کنیم؟

(۲۷ تیر ۱۳۹۵ ۱۱:۱۸ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  نه خوب خودتون جواب بدید. چطور میشه؟
رسمی منظورم نبود یک شغل رسمی در جایی. غیر کمک مالی منظورم هست.
یوقتی اولویت ما تو زندگی چیز دیگه است. نمی دونم چرا بی تفاوت میشیم. به خودم منظورم هست.

(۲۸ تیر ۱۳۹۵ ۱۲:۱۳ ق.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط:  این مثالایی که اینجا زده شده همش از بچه ها بود, ولی در کنار این صحنه ها که خیلی آدم رو اذیت میکنه, دست فروشی پیرزن های ناتوان و یا خانوم های باردار هم منو اذیت میکنه,خیلی هم اذیت میکنه....
چند ماه پیش، از مترو پیاده شدم و توی ایستگاه نشستم, باید منتظر کسی میشدم, با پیاده شدن من و مسافرای دیگه یه پیرزن دست فروشی هم پیاده شد, نشستم روی صندلی ها که این خانوم مسن به من نزدیک شد با یه حالت نگران و مضطرب, دوتا نایلون بزرگ وسیله دستش بود پیشم نشست و گفت اینا رو قایم کن, الان مامورا میان میگیرن ؛ چون حدودای پاییز یه مصوبه ای تصویب شده بود که با هر دستفروشی توی مترو برخورد بشه ؛ و مامورا خیلی بگیر و ببند و ببر داشتن! این بنده خدا میترسید بیان وسایلش ببرن, زیر صندلی که من نشسته بودم و خودش کنارم نشست مثلا قایم کرده بود و هی اینور و اونور رو نگاه میکرد, بعد دیدم تو اون اضطراب کیفی که روی دوشش بود رو با عجله باز کرد یه تیکه نون که واقعا نمیشه اسمش رو گذاشت خشک, خشک نبود ولی انگار مثلا واسه دیروز هم نبود! این نون رو با یه تیکه کلم که اونم هول هولکی از کیفش دراورد خورد..... یه لحظه واقعاً منقلب شدم, چطور میشه نونی که اگه یه نوشیدنی مثه آب یا چای همراش نباشه رو قابل خوردن نیست؛ با کلم که خودش سفت و خشکه خورد...
همونطوری میخورد یه آقایی اومد سمتمون نظافتچی بود این بنده خدا انقدر ترسید منو هول داد به سمت جلو و خودش پشتم قایم شده بود بعد دید خب اینطوری نمیشه داشت پامیشد بره که دید نظافتچی رفت, دوباره نشست و شروع کرد به خوردن اون لقمه, گفتم مگه میگیرن؟ گفت آره بدبختم کردن, همونطور که لقمه شو میخورد میگفت یبار گرفتنم همه ی وسایلمو ازم گرفتن بهم ندادن, بدبخت شدم کلی ضرر کردم... پاهاش درد میکرد و میگفت پول داروهاشو نمیتونه دربیاره مجبوره کار کنه , کار میکرد دارو میگرفت میخورد که بیاد دوباره سر کار...قطار بعدی اومد ازم خداحافظی کرد, یه نایلونشو برداشت اون یکیو با پا هول داد برد دم خط که سوار شه....
یعنی به حدی این وضعیت ناراحت کننده بود که اشکم درومد!

این اتفاق در مورد یه خانوم باردار هم دیدم, حتی بعد وضع حملش هم دیدمش تو مترو؛ بچه بغل اومده بود دستفروشی...