بنظرمن,مشکله ما تو درسای ضعیف بودن نیست تو بی اراده ای یا سست عنصری یا خیلی جیزی دیکه که برا کنکور لازمه هست,جکونه بتوان در این راهه بر خطر و یا خسته کننده حرکت کنیم تا وسط راه از بی انکیزه نمیریم,جکونه میشه عزمتون جزم کرد,جه جوری میشه همیشه از نفسمان شکست بخوریم!من فقط این تابیکو زدم تا به دوستانی که نمی تونن ب هر دلیلی این راهو ب بایان برسونن کمک کنیم.
حالا هرکی نظری کفتاری جیزی داره بفرماد تا ماهم کوش بدیم.راستی اول از همه من خودم بی اراده‌ام ولی هنوز از تلاشم خسته نشدم.
به نظر من ادم اگه بخاد می تونه هر کاری بکنه اما اگه واقعا بخاد.
چیزی نشد نداره. باید زحمت کشید. ادم باید اولا خودشو بشناسه. دیگه خودشو گول نزنه.
هرکاری سختی داره. نباید تنبلی کرد. کلاس رفتن هم بی خوده ادم باید خودش بخونه. این اموزشگاه‌ها فقط بلدن تبلیغ کنن.
هرچند اگه ادم خوب از کلاسا استفاده کنه کاتالیزوره اما بدون کلاس هم میشه.
من هرگز فکرشم نمی کردم که تا اینجای راه هم بیام
اما واسه ارشد واقعا خاستم .
من پایه ای فوق العاده ضعیف داشتم . اصلا نه جزوه نه کتابی هیچی نداشتم. معدل ۱۲/۶۴ و اخراجی دانشگاه .
من از ۲۴ اردیبهشت شروع کردم البته روزی ۳ ۴ ساعت کم کم زیاد شد . کسی رو هم نمیشناسم فقط مانشت میام. البته ۲ ماهه زیاد نمیام مشغول خوندن بودم.
الان واقعا میخام قبول بشم. پارسه شرکت کردم اولش که رتبه رو دیدم ناراحت شدم اما الان به خودم میگم واسه چی ناراحت بشم تا اینجا که اومدم فکرشم نمی کردم ۱۴۰ واسه منی که هیچی بلد نبودم خوب بود بهترش میکنم.