مرحوم مجلسی در طریقه ختم سوره واقعه از امام سجاد(ع)نقل کرده که حضرت فرمود:هرگاه روز اول ماه قمری روز دوشنبه باشد شروع به خواندن سوره واقعه کن تا چهاردهم و در روز اول یک مرتبه و روز دوم دومرتبه تا روزچهاردهم بخواند و روزهای پنجشنبه بین این چهارده روز بعد از قرائت سوره واقعه این دعا را یک مرتبه بخوانید .( این سوره‌ها را می‌توان در طول روز و به مرور زمان خواند .)
یا واجِدُ یا ماجِدُ یا جوادُ یا حلیمُ و یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کریمُ اسئلُک تُحفَهً مِن تُحفاتِکَ تَلُمَّ بِها شَعَثی و تُقضی بِها دَینی و تُصلِحُ بِها شَأنی برحمتِک یا سیِدی اللهم اِن کان رِزقی فِی السَّماءِ فَاَنزِلهُ و اِن کان فِی الارضِ فاَخرِجهُ و اِن کان بَعیداً فَقَرِّبهُ و اِن کانَ قَریبا فَیَسِّرهُ و اِن کان قَلیلاً فَکثِرهُ و اِن کان کَثیراً فَبارِک لی فیهُ فاَرسِلهُ عَلی اَیدی خِیارِ خَلقِک وَ لا تَحوَجنَ اِلی شُرِارِ خَلقِکَ و اِن لَم تَکُن فَکَونِهِ بکَینُونِیَّتِکَ و وحدانِیّتِکَ اللهم اِنقَلب اِلی حَیثُ اکُونُ و لا تنقُلُنی اِلیه حَیثُ یَکُونُ اِنَّک علی کلِّ شَی ءٍ قدیرٍ یا رَحیمُ یا غِنِیٌ و صل علی محمدٍ اَتمِم عَلَینا نِعمَتِکَ و هنِئنا کَرامتِکَ یا ارحَمَ الراحمینَ .
بعد از هر مرتبه خواندن سوره مبارکه واقعه،این دعا نیز خوانده شود:
اللّهم ارزُقْنی رزقاً حلالا ًطیبا ًواسعاً مِنْ غیرِ کدٍٍّ واستَجِب دَعْوَتی مِن غَیرِ ردٍّ وأَعُوذُبِکَ مِنَ الفَضیحَتَیْن الفقرِوالدَّیْنِ وَادْفَعْ عنّی هذ َیْن بحق الأِمامَیْن السِبْطَیْنِ اَلحَسنِ والحُسَین علیهماالسلام اَللّهم یا رازقَ المُقلّین و یا راحِمَ الْمَساکین ویا ذاالقُوهِ المَتین ویا غیا ثَ المُسْتَغیِثین ویا خیرَ النّاصرین ایّاکَ نَعْبُدُ وایاک نَسْتَعین اللهم إنْ کانَ رزقی فِی السّماء فَأَنْزِلْهُ وإن کان فِی الأَرضِ فأخْرِجْهُ و إن کان بعیداً فَقَرّّبْهُ وإن کان قریبا فیَسِّرْهُ وإن کان یسیرا فَکَثِّرْهُ وإن کان کثیرا فَحَلّلهُ وإن کان حلالا فَطَیّبْهُ و إن کان طیبا فَبارِکْهُ لنا برحمتک یا أَرْحَمَ الرّاحمین وصَلِّ علی محمدٍ وآله الطاهرین.
خواندن این سوره دارای فضایل وبرکات زیادی است ازجمله : ۱/ از حضرت رسول اکرم (ص) نقل شده که هرکه سوره واقعه بخواند در هر شب به او پریشانی نمی رسد ۲/ از امام جعفر صادق(ع) نقل شده است که هرکه سوره واقعه بخواند در هر شب پیش از آنکه بخوابدملاقات کند خداوند را در حالتی که روی آن چون ماه باشد ۳/ از امام جعفر صادق(ع) نقل شده که هرکه مشتاق بهشت است سوره واقعه بخواند ۴/ خواندن این سوره موجب ازدیاد رزق می گردد.
( از کتاب گنج های معنوی صفحه ۱۵۳) قبل از خواندن سوره واقعه دو رکعت نماز حاجت بخوانید بعد از آن تسبیحات حضرت فاطمه (س) را بگویید(البته جایی خوندم منظورش فقط روز اوله .
.
التماس دعا
که البته توی نت نحوه ی قراِیت ختم را به صورت های مختلفی گفته و به نظر من این درست تر بود
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (۲)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (۳)
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (۴)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
و کوهها در هم کوبیده میشود. (۵)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (۶)
فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿۶﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)
وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنهای ؟ (۸)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿۸﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
آنها مقربانند (۱۱)
أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
و اندکی از امت آخرین! (۱۴)
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (۱۷)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
با قدحها و کوزهها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (۱۹)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾
و میوههائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (۲۴)
جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾
و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و در کنار آبشارها. (۳۱)
وَمَاء مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و میوههای فراوانی. (۳۲)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (۳۳)
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
و همسرانی گرانقدر. (۳۴)
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿۳۵﴾
و همه را بکر قرار دادهایم. (۳۶)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)
لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (۴۱)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
سایهای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)
أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
بگو اولین و آخرین، (۴۹)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾
همگی در موعد روز معینی جمع میشوند. (۵۰)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿۵۰﴾
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
قطعا از درخت زقوم میخورید (۵۲)
لَآکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
و شکمها را از آن پر میکنید (۵۳)
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
و روی آن از آب سوزان مینوشید (۵۴)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شدهاند از آن میآشامید (۵۵)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمیکنید؟ (۵۷)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟ (۵۸)
أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی میدهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد. (۶۰)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذکَّرُونَ ﴿۶۲﴾
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟ (۶۳)
أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (۶۴)
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده میکنیم به گونهای که تعجب کنید! (۶۵)
لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾
(به گونهای که بگوئید) به راستی ما زیان کرده ایم. (۶۶)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟ (۶۸)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم ؟ (۶۹)
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شکر نمیکنید؟، (۷۰)
لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟ (۷۱)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾
آیا شما درخت آن را آفریدهاید؟ یا ما آفریدهایم ؟ (۷۲)
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم. (۷۳)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
که آن قرآن کریمی است (۷۷)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾
که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿۷۸﴾
و جز پاکان نمیتوانند آن را مس کنند. (۷۹)
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾
این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک میشمرید؟ (۸۱)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾
و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟ (۸۲)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾
و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمیبینید. (۸۵)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (۸۶)
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾
پس او را بازگردانید اگر راست میگوئید. (۸۷)
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾
به او گفته میشود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾
اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿۹۲﴾
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی میشود! (۹۳)
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾
این همان حق و یقین است. (۹۵)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾
حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾