با عرض سلام خدمت دوستان گرامی
دوستان من یک دانشجوی ترم ۷ فناوری اطلاعات هستم و قراره بهمن ماه همین سال کنکور بدم.
من تقریبا از اوایل شهریور شروع کردم بخونم.توی این ماه خیلی خوب پیش رفتم و با متوسط ۷/۸ ساعت مطالعه تونستم یک دور کتابهارو دوره کنم.البته از اونجایی که شما هم خبر دارید دانشگاه ها جزوه محور هستن(مخصوصا علمی کاربردی) وچون با خیلی از مباحث تازه آشنا شده بودم فقط یه دور سریع خوندم تا حداقل یه پیش زمینه ای داشته باشم.
چون تصمیم جدی داشتم برای قبول شدن و حتی رتبه خوب اولش خیلی با انگیزه شروع به مطالعه کردم و در آزمون های آزمایشی پارسه هم شرکت کردم.ولی با شروع کلاس های دانشگاه و برنامه درسی(هر روز یک کلاس دارم) یه ذره وقتم برای کنکور تنگ شد.بعد از آزمون اول وقتی نتیجه ها اومدند خیلی نا امید شدم.امروز ۴ مین کنکور آزمایشی رو دادم ولی بازهم افتضاحه.یعنی توی همه این آزمون ها از میانگین رتبه کمتر هستم.و بین ۶۵۰ نفر همیشه حدود ۳۰۰ میارم.
هر آزمون که میاد یه ذره روحیم میاد پایین تر تا امروز که کلا از خودم نا امید شدم در حالی که میدونم این روحیه برای یک کنکوری اصلا مناسب نیست.ولی با توجه به هزینه ۷۰۰/ ۸۰۰ که برای این کنکور دادم و وقتی که روی این کار گذاشتم حیفم میاد ادامه ندم.از طرف دیگه عذاب وجدان گرفتم.الان یه جوری شدم اصلا انگیزه برای برنامه ریزی و مطالعه ندارم.به خودم میگم اینهمه تلاش کردم و هر راهی رو امتحان کردم چی شد؟
الا رفته رفته ساعات مطالعم هم پایین اومده(سه چهار ساعت در روز).آخه امیدمو از دست دادم.
ولی گفتم آخرین شانسم رو هم امتحان بکنم شاید شما یک راهنمایی بکنید تا از این کابوس راحت بشم. من بارها توی مطالب سایت دیدم که تاکید شده حتما خلاصه نویسی کنید.منم اولش شروع کردم به این کار ولی وقتی دیدم اثر گذار نبود گذاشتمش توی همون آزمون ۲۵% اول موند.از طرفی هم حجم مطالبی که برای آزمون های ۲۵% میاد خیلی زیاده.یهو میبینی ۱۰۰/۱۵۰ صفحه مطلبه.من به زور میتونم فقط در حد مطالعه این مطالب برسم تا برسه به خلاصه نویسی که اندازه مطالعه زمان میبره.اگه کارناممو نگاه کنید میبینید که سوالات اشتباه من زیاده.بعضی وقت ها بیشتر از سوالات درست سوال اشتباه میزنم.به همین دلیل همین پیش خودم گفتم شاید به خاطر عدم خلاصه نویسی هستش که نکات اصلی یادم نمونده.
بعضی وقت ها به خودم میگم یکی از دلایلی هم که باعث میشه توی این آزمون ها کم بیارم شاید اینه که کتاب های من با کتابهای بچه های پارسه ای فرق میکنه.چون اونا اکثرا بر حسب کتاب های خودشون سوال میدن.(شاید هم این یک بهانه است).ولی الان کلا گیج و نا امید شدم.تو رو خدا یه راهنمایی بکنید.الان تقریبا ۲/۵ ماه مونده که اگه ۱۵ روز برای امتحانات در نظر بگیرم میمونه ۲ ماه.هر روزبعد از ظهراز ۲ تا تقریبا ۶/۷ کلاس دارم.با این وضعیت امیدی برای قبول شدن دارم؟ من الان منتظر یک سیگنال هستم که دوباره متولد بشم.ولی خودم نمیتونم دوباره انگیزه قبلیمو بدست بیارم.لطفا اگه در مورد وضعیت من نظری دارید راهنماییم کنید
حداقل بگید آیا با این اوضاع و وقت باقی مونده میتونم امیدوار بشم؟
ببخشید مطلبم خیلی طولانی شد.اینقدر دلم پره که میتونم ۱۰ صفحه در این مورد بنویسم.
درکت می کنم دوست خوبم. فکر نکن همه ی ما و اونایی که تو کنکور رتبه های برتر میارن هیچکدوم هیچوقت تو این راهی که انتخاب کردن به نا امیدی و دست پاچگی نرسیدن. اینو بهت قول میدم تو از رتبه های اولی که هر ساله هم قبول میشن به قول یکی از دوستان از مریخ نیومدن همشون هم سطح هوشیشون متوسطه و هم شرایط خانوادگی و زندگی دانشگاهیشون هم با ما یکیه اینا هم صد در صد تو زندگیشون به ناامیدی و دلسردی رسیدن من با خیلیاشون صحبت کردم تنها فرقی که اینا با بقیه دارن اینه که زمانی که به این حالات و درجه میرسه به جای اینکه مثل بقیه دلسرد بشن و راه راحت که همون بیخیال شدن و قید همه چی رو زدنه بیفتن. قدمشو محکم تر بر می دارن. استرس اینو ندارن که اگه من بخونم در نیام چی اگه نشه چی اگه روز کنکور مریض بشم چی؟ به جای این فکرا به این فکر می کنن که اصلاً من زحمت خودم رو می کشم تلاشم رو می کنم که به هدفم برسم بقیشو میسپرم به خدا و مسیر زندگیمو ادامه میدم. بلاخره راهی هست که انتخاب کردیم و تا آخرش باید با هم باشیم و جا زدن وسط راه معنا نداره و هممون این حالت ها بهمون درس میده. فقط تو یادت باشه وقتی اینجوری شدی نمی خواد به خودت فشار بیاری یکی دو روز درس و مشقو بزار کنار با خودت خلوت کن کارایی که دوست داری انجام بده بعد که احساس کردی آماده ای یه بسم الله بگو شروع کن درس و زندگیتو. حتماً به خودت ما بین درس خوندنا یا بعضی روزا استراحت بده. مثلاً من همیشه جمعه هایی که آزمون می دم کلاً درس و اینا رو میزارم کنار و استراحت می کنم.
زیادم به این رتبه ها و درصدا توجه نکن اینا فقط یه وسیله ای هستن که بتونی نقاط ضعفت رو بشناسی و بعد اونا رو تو آزمونای بعدی جبران کنی و کنکور دیگه با آمادگی کامل بری. الان من مثلاً دفعه ی دوم هست که رتبه ی ۱ شدم ولی خوب بازم به نظرم می تونستم بهتر باشم و از خودم راضی نیست
در مورد منفی هایی هم که میگی سعی کن سؤالایی که رو نهایتاً نهایتاً ۸۰ الی ۱۰۰ درصد مطمئنی بزن. اگه ۷۵ درصد مطمئن بودی بیخیالش شو تو آزمونای بعدی میبینی که . خیلی موقع های یه سؤالایی میشه که تو اون مبحثی که ازش سؤال شده ممکنه مطالعه نداشته باشید یا مطالعه ی دقیقی نباشه ولی چون ظاهر سؤال یه کم غول زننده است تشویقتون می کنه که اون سؤالو بزنید. از همون سؤالا بترس و فقط اونایی رو که کاملاً مطمئنی بزن از اینم نترس که وای من مثلاً از ۳۰ تا سؤال مشترک فقط ۱۰ تاشو جواب دادم خیلی بده. همین ۱۰ تا سؤال اگه درست باشه میشه حدود ۳۵ درصد و تو اگه رتبه های برتر پارسال رو نگاه کنی هیچکدوم یه درسا ۱۰۰ که سهله حتی ۵۰ هم نمی زدن رتبه های خیلی بالا میارن.
درسا رو هم همه چی رو از یه منبع نخون از بچه ها بپرس واسه یه درس کدوم خوبه و بشین اونا رو بخون و اگه جاییش رو نفهمیدی از استاد دانشگاهتون یا از بچه ها یا اینترنت جوابت رو پیدا کن و نگران هم نباش که وقت کمی داری. من خیلی ها رو میشناسم که تو همین وقتای کم نتایج فوق العاده ای گرفتن.
ایشالا موفق باشی
کلا فقط درس بخون آزمون آزمایشی تست حل کن
تستای آزموون آزمایشی اکثرش غیراستاندارده یعنی به اندازه وزن سوالای کنکور وزن نداره اگه یکدونه از آزمونهای آزمایشی ازشد تو این ۱۰ سال با ۵ تا موسسه هر کدام ۸ مرحله میشه خداتا تست یکدونش مشابه نداشته !!! این چیو نشون می ده
پس آزمون خوبه واسه اینکه تستا رو ببینی و مسایل جدید و حل کنی نه اینکه داغدار شی چرا کم شدم و اینا
به زندگی امیدوار باش هیچی نشده