خیلی از ما آدم ها توی زندگیمون دنبال مسیری میگردیم که راه صد ساله را یک شبه طی کنیم! خیلی ها هم هستن که با فهمیدن این موضوع شروع میکنن به دست انداختن و نا امید کردن! حالا به نظر شما میشه راه صدساله را یک شبه طی کرد!؟
من با سن کم و عقل زیادی که دارم
میگم بله میشه! میشه یک شبه اون چیزی که میخواهی بشی! ولی به شرطها و شروطها!همه ی ما آدم ها توی زندگیمون به جایی رسیدیم که حسابی کم آورده باشیم و دنبال یک راه میانبر برای فرار از اون مشکل بگردیم! و یا اینکه خیلی وقت ها شده که دنبال یک سکوی پرش برای رسیدن به آرزوهامون بوده باشیم!
اولین سکوی پرتابی که باعث میشه شما به هر چیزی که میخواهین برسین ایمانتون به اون چیزه! اگر ایمان داشته باشین که یک روزی انسان موفقی میشین....مطمئن باشین که حتما میشین! و لازمه ی اون باور به خودتونه! پس خودتون را باور کنین و به هدفتون ایمان داشته باشین!
دومین سکوی پرتابی که شما را به هر آنچه که میخواهین میرسونه پدر و مادرتونه! بله میتونین راه صدساله را یک شبه طی کنین اگر دعای خیر پدر و مادرتون بدرقه ی راهتون باشه! در حدیثی اومده که اگر روزی به جایی رسیدین و تعجب کردین که چگونه به این جایگاه رسیدین تعجب نکنین همه از دعای خیر پدر و مادرتونه! در احوالات علما خوب دقت کردین...بیشترشون به واسطه ی دعای خیری که پدر و یا مادرشون براشون کرده به مقامات بالایی رسیدن! پس حسابی قدر این سکوی پرتاب را بدونین!
سومین چیزی که شما را به سمت خواسته هاتون پرتاب میکنه امیده...درسته ایمان دارین و خودتون را باور کردین و دعای خیر پدر و مادر همراهتونه! ولی توی زندگی به جایی میرسین که کم میارین...خسته میشین...نا امید میشین....بیخیال میشین...اون چیزی که باعث میشه دوباره دست بزارین روی زانوهاتون و از روی زمین بلند بشین....امیده به آینده است! پس نا امید نشین که ناامیدی کار شیطونه!
بقیه اش باشه برای بعد...
همیشه با خودتون تکرار کنین " آینده ای خواهم ساخت که گذشته ام در مقابلش زانو بزند"!