رد در گردن یک بیماری شایع است. درد گردن می تواند بعلت اختلالات و بیماری ها در بافت گردن باشد. بیماری دژنراتیو دیسک، فشار گردن، آسیب گردن ، فتق دیسک، میتواند باعث درد گردن شود. عفونت ویروس گلو، منجر به غدد لنفاوی تورم و گردن درد میشود. گردن درد نیز می تواند از عفونت نادر ، مانند سل گردن، عفونت استخوان ستون فقرات در گردن و مننژیت است. گردن درد می تواند به علت نقص در بافت نرم باشد.یعنی ابتدا در عضلات، لیگامانها،اعصاب و سپس در استخوان و مفاصل. شایعترین علت گردن درد آسیب بافت نرم است که می تواند به خاطر ضربه ناگهانی یا ضربه های مکرر در اثر فعالیت یا کار در وضعیت اشتباه باشد.
در برخی موارد منشاء درد گردن می تواند از ستون فقرات پشتی، شانه ها یا حتی بازوها باشد. بیماریهای تخریبی و التهابی گردن بیماری تخریبی که باعث گردن درد می شود، شامل استئوآرتریت و روماتوئیدآرتریت است.
استئوآرتریت معمولاً در افراد مسن اتفاق می افتد و نتیجه فرسودگی مفاصل بین مهره های گردنی است. روماتوئیدآرتریت می تواند باعث جدا شدن مفاصل بین مهره های گردنی شود.
در هر دو نوع آرتریت فوق درد و خشکی گردن ایجاد می شود. تخریب دیسک بین مهره ای یکی دیگر از علل گردن درد است. دیسک به عنوان گیرنده شوک و ضربات وارده به ستون فقرات عمل می کند. در تخریب دیسک (معمولاً سنین بالای ۴۰ سال) مهره های گردنی به هم نزدیک می شوند و دیسک عمل خود را به خوبی انجام نمی دهد. در نتیجه فشار بیش از حد روی مهره های گردنی وارد شده و باعث تخریب آنها می شود.
همچنین اگر دیسک به بیرون برجسته شود، مستقیماً باعث فشار روی طناب نخاعی می شود که آن را بیرون زدگی دیسک گردنی می نامند. به دلیل اینکه گردن تحرک نسبتاً زیادی دارد و در عین حال سر را حمایت می کند، مستعد آسیب های زیادی است. معمولاً در تصادفات موتور یا رانندگی، درگیری های ورزشی و افتادن از بلندی، گردن آسیب می بیند.
استفاده از کلاه ایمنی حین موتورسواری می تواند این آسیب را به حداقل برساند. در تصادفات رانندگی خم شدن سر به عقب و سپس افتادن سر به جلو به دنبال ضربه، از شایع ترین علل آسیب است. در تصادفات معمولاً آسیب در بافت نرم (عضلات و لیگامان ها) اتفاق می افتد ولی در ضربات شدید که با شکستگی یا دررفتگی مهره ها همراه است به خاطر فشار به طناب نخاعی، فلج اندام ها را به دنبال دارد.
درد گردن با شیوع کمتر به دلیل تومور، عفونت یا نقص مادرزادی مهره ها دیده می شود. علل زمینه ساز ولی قابل کنترل گردن درد :
وضعیت های بد بدن ،در منزل یا محیط کار، که باعث فشارهای نامناسب و شدیدی بر فقرات گردن می شوند . کارهای سنگین بدنی ، خستگی بیش از حد ، یا نارضایتی از محیط کار ، افسردگی ، چاقی ، سیگار کشیدن ، سوء استفاده از داروها ، ضعف عضلات بدن و کم تحرکی ، همچنین ورزش نکردن یا انجام ورزش های نامناسب.
حرکات طولانی مدت عضلات گردن ، تاندون ها ،لیگامان ها ، استخوان یا مفاصل هستند.کشیدگی بیش از حد عضلات ، آسیب لیگامان ها ، اسپاسم عضلات یا التهاب مفاصل گردن نیز از جمله علل این مشکلات بشمار میروند. خمیده کردن سر رو به جلو و انجام کار های طولانی مثل مطالعه ، کار ، تماشای تلویزیون ، مکالمه ی تلفنی و…بدون دقت و در وضعیت های بد بدن هم ازعلت های شایع گردن درد می باشد.
استفاده از بالش های خیلی بزرگ و بلند ، یاخیلی کوتاه ، خوابیدن روی شکم در حالی که گردن کاملا چرخیده یا پائین افتاده است ، گذاشتن سر بر روی دست ها یا آرنج ( اصطلاحا وضعیت متفکرانه ) برای مدت زیاد ، کار طولانی مدت در حالت ایستاده مثلا نقاشی سقف ، یا ورزش های سنگین دست ها یا شانه ها و سایر کارهائی که درسطحی بالاتر از بدن هستند و تمرکز بیش از حد نیز باعث گردن درد می شوند.
فشار بیش از حد می تواند یک یا چند گروه از عضلاتی را که سر ، گردن و شانه ها را به هم مرتبط کرده اند درگیر کند و بصورت سفتی و دردناکی آنها تظاهر کند. آسیب های مولد درد گردن :
ستون فقرات شامل استخوان هائی بسیار تخصص یافته ( مهره ها ) ، دیسک های بین مهره ای ، تاندون ها ، عضلات و بسیاری از عناصر مهم دیگر است.آسیب هر یک از این عناصر می تواند موجب درد گردن شود. آسیب های خفیف می توانند در اثر مسافرت ، سقوط از ارتفاع کم ، یا حرکات بیش از حد گردن پدید آیند.حرکات تکانه ای شدید مثل تکان های شدید سر و گردن ناشی ازسوانح رانندگی و تصادفات ، سقوط از ارتفاع زیاد ، آسیب مستقیم به صورت ، پشت ، یا از بالا به سر ، آسیب های ورزشی ، ضایعات نفوذی مثلا ناشی از چاقو یا وارد شدن فشار خارجی به سر و گردن مثل حالت خفه شدن هم می توانند باعث آزردگی شدید گردن شوند.
درد ناشی از آسیب معمولا شدید و ناگهانی است همچنین کبودی و تورم نیز می توانند در مراحل اولیه ظاهر شوند. از جمله عوارض حادی که در این افراد محتملند می توان به موارد زیر اشاره کرد : کشیدگی عضلات یا آسیب تاندون ها و لیگامان ها ، شکستگی ، جابجائی استخوان ها ، که حتی می تواند موجب آسیب نخاع شده و با علائم عصبی مثل فلج اندام ها ، یا گزگز و… تظاهر کند.
بی حرکت کردن محل آسیب و گردن بیمار از مهمترین نکاتیست که باید به آن توجه کنیم. هنگام گردن درد اقداماتی که باید انجام داد اگر گردن درد به دنبال ضربه (تصادف،افتادن و..) اتفاق بیفتد، باید فوراً توسط فرد با تجربه گردن بی حرکت شود تا احتمال فلج و آسیب های جدی کاهش یابد. و در اسرع وقت به مراکز درمانی جهت اقدامات پزشکی منتقل شود.
دردهای تیر کشنده و بی حسی در دست و پا می تواند به دلیل ضعف دست و پا بدون آسیب جدی به گردن باشد.
اگر درد گردن به دنبال ضربه نیست و یکی از شرایط زیر است باید به پزشک مراجعه کنید:
۱- گردن درد دائم و همیشگی به طوریکه شدت آن با استراحت کاهش نمی یابد.
۲- درد شدید
۳- گردن درد همراه دردهای تیر کشنده به دست یا پا
۴- گردن درد همراه با سردرد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف عضلات درمان مراجعه به متخصص اُرتوپد در اکثر موارد بهترین راه حل است که شامل دو مرحله تشخیص و درمان است.
الف) تشخیص گردن درد: همواره با توجه به منشاء درد، روش درمانی و توانبخشی انتخاب می شود. بنابراین معاینه صحیح و تشخیص بیماری نقش اساسی در درمان بازی می کند. متخصص اُرتوپد در مورد گردن شما سوالاتی می پرسد و حتی ممکن است در مورد سایر بیماری های شما سوال کند تا یک سابقه کامل از مشکل فعلی شما به دست آورد. سپس چندین تست فیزیکی روی شما اجرا می کند که می تواند شامل ارزیابی دامنه حرکتی گردن، نقاط حساس به لمس یا فشار، عملکرد اعصاب و عضلات و حتی حرکات دست و پا باشد. در صورتیکه متخصص اُرتوپد به آسیب های استخوانی مشکوک باشد دستور عکس رادیوگرافی ساده(X-Ray) خواهد داد. این تکنیک به او کمک می کند تا تشخیص خود را قطعی کند. بیمارانی که به ارزیابی های دقیق تر احتیاج دارند ممکن است یکی از دستورات زیر برایشان داده شود: ۱
- MRI (magnetic resonance imaging): ارزیابی طناب نخاعی و ریشه های عصبی
۲- CT ( computed tomography): ارزیابی دقیق تر استخوان ها و کانال نخاعی
۳- Myelogram: ارزیابی کانال نخاعی و ریشه های عصبی
۴- EMG (electromyogram): ارزیابی عملکرد عضلات و اعصاب همچنین ممکن است متخصص اُرتوپد از شما بخواهد آزمایش خون بدهید. ب) درمان گردن درد: هر چند درمان گردن درد وابسته به تشخیص آن است ولی بیشتر بیماران به طور موفقیت آمیزی با استراحت، بی حرکت کردن گردن، دارودرمانی، فیزیوتراپی و ورزش درمان می شوند.
برای مثال:
۱- اگر گردن درد به دلیل التهاب و به دنبال کشیدگی عضلات و لیگامان ها ایجاد شود، با استراحت و داروهای ضد التهاب درد فروکش می کند.
۲- اگر گردن درد مزمن شده باشد، یک برنامه توانبخشی منظم شامل تمرینات ورزشی ویژه مشکل را حل می کند.
۳- اگر گردن درد به دلیل ضعف و وضعیت های غلط باشد، با فیزیوتراپی، ورزش و اصلاح وضعیت بدنی از بین می رود. تعداد کمی از بیماران نیاز به جراحی پیدا می کنند. جراحی در مواقعی انجام می شود که فشار روی طناب نخاعی یا ریشه های عصبی باشد و یا کانال نخاعی تنگ شده باشد و یا دیسک بیرون زدگی شدید پیدا کرده باشد. گاهی پس از ضربه برای ثابت کردن مهره شکسته شده، جراحی انجام می شود. بنابراین گردن درد هیچ گونه نگرانی و استرس ندارد، زیرا در صورت تشخیص صحیح به راحتی و با صبر و حوصله بیمار _ در هر مرحله ای که باشد _ قابل درمان است.
با این حال هر چه زودتر اقدامات درمانی را شروع کنید به همان میزان نتیجه سریعتر و مطلوب تری خواهید گرفت. در هر صورت درمان باید تحت نظر پزشک معالج ( ترجیحا متخصص جراحی اعصاب ) ادامه یابد.
منبع- دکتر بیژن فروغ
درد گردن، چه بخاطر بد خوابیدن باشد چه وضعیت و فرم بد بدن، یک چرخش و حرکت ناگهانی گردن یا استرس زیاد، یکی از شکایت‌های همیشگی است. تحقیقات نشان می‌دهد که برای جلوگیری از گردن درد، تمرینات تقویت‌کننده گردن بسیار مهم‌تر از حرکات کششی است.
درمورد قدرت سرشانه‌ها هم همینطور است. تقویت عضلات سرشانه نه تنها از خشکی و درد شانه‌ها جلوگیری می‌کند، بلکه از مفاصل آرنج‌تان هم مراقبت می‌کند. دلیل آن این است که ضعیف بودن شانه‌ها، فشاری که به آرنج و مچ وارد میشود را دوچندان می‌کند. در زیر به راه‌های ساده‌ای برای تقویت گردن و شانه‌ها اشاره می‌کنیم:
۱) هر زمان در محل‌کار احساس خستگی و عصبانیت کردید، پیشانی‌تان را به کف دستتان فشار دهید. خیلی از ما وقتی استرس داریم، عضلات گردنمان را سفت می‌کنیم که به مرور زمان ممکن است موجب درد و خشکی گردن شود. می‌توانید با این حرکت ساده، هم فشار وارد بر گردن را کاهش دهید و هم عضلات آن را تقویت کنید. بهترین قسمت آن این است: هیچکس در محل‌کار متوجه نمی‌شود که مشغول تمرین هستید! فقط فکر می‌کنند که خسته شده‌اید.
پشت میزتان نشسته، کمی به سمت جلو خم شوید و آرنج‌هایتان را روی میز بگذارید. سرتان را صاف در مرکز شانه‌ها قرار داده و پیشانی‌تان را به کف دستتان فشار دهید؛ از کف دست برای مقاومت دربرابر فشار سرتان استفاده کنید. ۵-۳ ثانیه در این حالت بمانید، رها کرده و پنج مرتبه دیگر تکرار کنید. حالا صاف بایستید و دست‌هایتان را پشت سرتان قرار دهید، طوریکه آرنج‌هایتان رو به جانب باشد. سرتان را به عقب به سمت کف دست‌ها فشار دهید و از کف دست‌ها برای مقاومت دربرابر فشار سرتان استفاده کنید. ۵-۳ ثانیه در این حالت بمانید، رها کرده و پنج مرتبه دیگر تکرار کنید.
۲) دو مرتبه در روز خودتان را تقویت کنید. یک تمرین عالی دیگر برای محل کار: کف دست‌هایتان را روی لبه صندلی‌تان قرار داده و فشار دهید، لگن و باسنتان را یک تا دو سانت از روی صندلی بلند کنید. ۵ ثانیه نگه دارید، دوباره پایین بیاورید و این حرکت را پنج مرتبه تکرار کنید تا عضلات سرشانه‌تان قوی‌تر شوند.
۳) موقع تماشای تلویزیون، شانه‌هایتان را عقب بکشید. روی لبه صندلی‌تان بنشینید و ستون فقراتتان را بکشید، انگار می‌خواهید قدتان را بلندتر کنید. دست‌هایتان را جلو بدن روی لباستان قرار دهید. شانه‌هایتان را تا می‌توانید عقب بکشید، طوری که کتف‌هایتان از پشت جمع شود. کل یک تبلیغ تلویزیونی خود را در این حالت نگه دارید. سپس شانه‌ها را آزاد کرده و یک بار دیگر حرکت را تکرار کنید.
۴) وقتی از سر کار به خانه برمی‌گردید، سه چهارم یک لنگه جوراب را پر از برنج، ۲ چوب دارچین و یک قاشق غذاخوری میخک کنید. انتهای آن را سفت با یک بند لاستیکی ببندید. آن را ۲ دقیقه گرم در مایکروفر گرم کنید و بعد روی گردنتان بگذارید. این روش درمان برای خشکی گردن و شانه‌ها عالی است. نیازی به خالی کردن لنگه جوراب نیست--می‌توانید آن را بارها استفاده کنید تاجاییکه ادویه‌ها رایحه خود را از دست بدهند.
۵) هر زمان که بیش از ۴۵ دقیقه پشت فرمان اتومبیل یا پشت کامپیوتر نشستید، تمرین لاک‌پشتی را انجام دهید. بیشتر وقت‌ها پشت فرمان یا کامپیوتر، سرمان را جلو می‌بریم، انگار جلو بردن سرمان باعث میشود زودتر به مقصد برسیم یا پروژه‌مان را زودتر تمام کنیم. از آنجا که سر چیزی درحدود ۵ کیلو وزن دارد، این کار کمی به پشت گردن فشار وارد می‌کند و قبل از اینکه بفهمید دچار سردرد می‌شوید. با این تمرین می‌توانید هم عضلات پشت گردنتان را قوی کنید و خودتان را عادت دهید که در وضعیت بهتر و سالمتری بنشینید.
موقع رانندگی یا تایپ کردن پشت کامپیوتر، تظاهر کنید لاک‌پشت هستید که می‌خواهید سرتان را به سمت لاکتان جمع کنید. سرتان را به سمت عقب بیاورید، طوریکه گردی پشت گردنتان صاف شود. از یک تا ۵ ثانیه در این وضعیت نگه دارید و رها کنید. این تمرین را ۱۰ مرتبه تکرار کنید.
۶) هر یک ساعت، چانه‌تان را به سمت سینه‌تان خم کرده، سپس گردنتان را به سمت چپ، عقب، راست و دوباره پایین به صورت دایره‌ای بچرخانید. این حرکت را پنج مرتبه تکرار کرده، سپس جهت خود را عوض کرده و از راست به چپ دایره بزنید.
۷) دقت کنید که برای خواب از بالش مناسب استفاده کنید. انتخاب بهترین بالش به اولویت‌های خودتان برمی‌گردد. اما به طور کلی آنها که روی شکم می‌خوابند باید از بالش‌های نرم، آنها که به بغل می‌خوابند از بالش‌های متوسط و آنها که به پشت می‌خوابند از بالش‌های سفت‌تر استفاده کنند.
منبع:salamatnews.com
بالش خوب چطور بالشی است؟
خوابیدن روی یک بالش نامناسب می تواند سلامتی شما را به خطر اندازد و شما را به بیماری هایی نظیر تشدید سردردها، بی حس شدن شانه و بازو و خرخر کردن دچار کند. برای جلوگیری از درد کمر و گردن، تنها کافی است کافی است یک بالش بلند زیر سرتان قرار دهید.
بالش خواب
بیشتر ما روی بالش هایی می خوابیم که بسیار کثیف و قدیمی هستند. متخصصان خواب توصیه کرده اند که هر ۱۲ یا ۱۸ ماه یک بار، باید یک بالش جدید بخرید. اگر عمر بالش شما بیش از دو سال است، مطمئنا زمان تعویض آن فرارسیده است.
نه تنها یک بالش کهنه وسیله ای مناسب برای برطرف کردن نیاز شما به خواب مناسب نیست، بلکه این بالش ارزش ابتدایی خود را نیز از دست داده است و می تواند کوله باری از مواد آلرژن مانند قارچ، کپک و گردوغبارهای بسیار ریز باشد که نیمی از وزن بالش کهنه شما را اشغال کرده اند.
خوابیدن روی یک بالش نامناسب می تواند سلامتی شما را به خطر اندازد و شما را به بیماری هایی نظیر تشدید سردردها، بی حس شدن شانه و بازو و خرخر کردن دچار کند. برای جلوگیری از درد کمر و گردن، تنها کافی است کافی است یک بالش بلند زیر سرتان قرار دهید.
دکتر جفری گلدشتاین، رییس بخش ستون فقرات بیمارستان ناراحتی های مفاصل دانشگاه نیویورک سیتی می گوید: یک بالش مناسب باید به اندازه کافی سفت باشد تا سر و گردن را با ستون فقرات به طور موازی قرار دهد، درست همانند وقتی که در حال ایستاده هستیم
جنس بالش باید پر، اسفنج یا الیاف باشد؟
بالش های پری که از پرز لایه زیرین پرهای غاز یا اردک پر شده اند، نرم ترین و گران ترین نوع بالش هستند. برای تعادل بیشتر، شما می توانید بالش خود را از مخلوط پر و کرک یا پر خالص که کمی سفت تر است، انتخاب کنید.
بالش های پرشده از الیاف پلی استری، نازک و نرم بوده و قیمت مناسبی دارند. اما ممکن است در اثر شست وشو در آن برآمدگی ایجاد شود و قلنبه قلنبه شوند.
بالش های اسفنجی نیز بسیار نرم و دارای اشکال گوناگون منحنی مانندی هستند که از گردن و سر محافظت می کنند و خود به خود حالت سر را به خود می گیرند. اما حتی بالش های اسفنجی ای که قیمت های بالاتری دارند نیز نسبت به آنها که ارزان ترند، از نظر راحتی هیچ گونه برتری ای ندارند.
بالش خواب
بالش باید نرم باشد یا سفت؟
به شیوه خوابیدن خود توجه کنید. کسانی که به پشت یا طاق باز می خوابند، باید یک بالش متوسط و سفت را بدون اینکه سرشان به جلو متمایل شود، زیر سر خود بگذارند. همچنین آنها باید بالشی را بیابند که برای قرار گرفتن گردن، قوس بیشتری داشته باشد.
کسانی که به پهلو می خوابند، یک بالش نازک و سفت بهترین تکیه گاه برای آنهاست تا فضای خالی بین گوش و شانه آنها را پر کند.
کسانی هم که روی شکم یا دمر می خوابند، به یک بالش نرم تر نیاز دارند تا از فشار وارده به گردن جلوگیری کند.
شما باید خود را به پهلو یا به پشت خوابیدن عادت دهید، چون به روی شکم خوابیدن می تواند مشکلاتی جدی برای کمر و ستون فقرات شما به وجود آورد
بالش های طبی برای افراد و شرایط خاص
نوعی بالش وجود دارد که برای افراد خاصی طراحی شده است. مانند بالش های ضدآلرژی که از مواد ترکیبی درست شده که برای افرادی است که به پر حساسیت دارند. پژوهش های متعدد نشان داده است که بالش های ضدآلرژی، بهترین محافظ در برابر گردوغبارهای بسیار ریز و ذراتی که در پر وجود دارند، هستند.
از بالشی استفاده کنید که باعث گرم کردن سرتان و تعریق نشود. این نوع بالش ها، بالش های خنکی هستند که از دانه های ریزی پُر شده اند که گرما را جذب می کنند و طوری از سطح آن خارج می کنند که صورت را خنک نگه می دارند. با این بالش ها شما مجبور نیستید برای خنک شدن، مرتب بالش خود را برگردانید.
بالش طبی مخصوص گردن
بالش هایی وجود دارد که مخصوص کسانی است که از گردن درد رنج می برند. این بالش ها که در طرح ها و اندازه های گوناگون در دسترس هستند، برای محافظت بیشتر از گردن طراحی شده اند. با اینکه مطالعات زیادی مبنی بر کارآمد بودن این بالش ها صورت نگرفته است، اما پس از مدتی استفاده از آن، متوجه کارآیی خوب آن خواهید شد.
بالش های شیبدار مثلثی شکلی هم موجود است که برای افرادی که دچار سوزش معده (ترش کردن غذا) هستند، بسیار مناسب است. موقع طاقباز خوابیدن روی این بالش ها، مری از شکم بالاتر قرار می گیرد تا مانع از برگشت اسید معده که سبب به وجود آمدن سوزش معده می شود، گردد. با این حال برخی از این افراد به دلیل اینکه روی این بالش ها سر می خورند، نمی توانند از این نوع استفاده کنند.
وقتی خانم های باردار به سه ماهه دوم بارداری خود می رسند، برای راحت خوابیدن دچار مشکل می شوند که برای حل آن بالش هایی مخصوص مادران باردار طراحی شده است. این نوع بالش ها چند نوع طرح مختلف دارند که از منحنی کوچک به شکل U تشکیل شده که برای تکیه دادن شکم و بدن به آن طراحی شده است و هنگام خوابیدن به پهلو از سر، ران ها، کمر و پاها محافظت می کند.
نوع دیگری از بالش ها بسیار جالب هستند. آنها بالش های صوتی هستند که برای افرادی تهیه شده که هنگام خواب دوست دارند به موسیقی های آرامبخش گوش دهند. این بالش با یک گوشی استاندارد به یک منبع صوتی وصل می شود و دارای لایه ای است که رویه اسپیکرها را از آن درست می کنند تا موسیقی را با صدایی آرام پخش کند که فقط کسی که روی آن خوابیده بتواند صدا را بشنود. برخی از این بالش های صوتی مانند یک ساعت زنگدار عمل می کنند.
بخش سلامت تبیان
کشیدگی عضلات گردن cervical strain
توجه: استفاده از این مطلب و سایر مطالب وبلاگ طب فیزیکی و توانبخشی فقط با ذکر منبع و لینک فعال مطلب مجاز می باشد
کشیدگی عضلات گردن بصورت درد گردن با یا بدون انتشار به شانه همراه با محدودیت در حرکات گردن تظاهر می
گردن
یابد. تشخیص آن بسیار مهم است زیرا در موارد زیادی بیماران فکر می کنند که به کشیدگی عضلات گردن مبتلا می باشند در حالی که ممکن است درد گردن به علل دیگری باشد. شرح حال و معاینه در تشخیص درد گردن بسیار مهم است.در بسیاری از کلینیک های سرپایی، گردن درد شکایت شایعی محسوب می شود. یکی از شایعترین بیماریهایی که توسط متخصصین طب فیزیکی درمان می گردد درد گردن است. تخمین زده می شود که هر لحظه ، از هر ده نفر یک نفر از دردگردن و بازو رنج می برد. در مجموع ۴۰ % از تمامی مردم زمانی دچار درد گردن و بازو شده اند. علائم معمولا جزئی و خود محدود شونده هستند.شایع ترین علت گردن درد، کشیدگی عضلات یا strain باشد. این بیماران معمولا در دهه ی ۴ یا۵ زندگی هستند. در شرح حال آن ها ، درد ظرف ۲۴ ساعت پس از یک دوره فعالیت بیش از حد شروع می شود. قرار گرفتن گردن در یک وضعیت به مدت طولانی یا بد قرار گرفتن گردن می تواند سبب ایجاد علائم شود.
تظاهرات بالینی
الف. علائم و نشانه ها:
بیشترین میزان درد در عضلات پاراوبترال(اطراف ستون فقرات)، در الیاف فوقانی عضله ی ذوزنقه ای بین ستون فقرات و کتف یا در محل اتصال عضلات به روی استخوان کتف یا اکسی پوت(استخوان پس سری) می باشد. ممکن است بیمار از سردرد شکایت داشته باشد که به آن سردرد گردنی می گویند. ناراحتی این بیماران به صورت درد عمقی و اکسی پوت می باشد. ناراحتی این بیماران به صورت درد عمقی و آزار دهنده است که گاهی به خلف شانه یا قسمت فوقانی بازو تیر می کشد. امکان وجود شروع مشخص) در نقاط ماشه ای)-( نقاط مخصوصی هستند که درآن ها حساسیت عمقی وجود دارد) وجود دارد. اسپاسم در عضله ی ذوزنقه ای، بالا برنده ی استخوان کتف و عضلات پارااسپینال وجود داشته و ممکن است به صورت یک برآمدگی ( knot) یا نقاط ماشه ای لمس شوند. بیمار سر را خم کرده و گردن را در وضعیت حفاظت شده قرار میگیرد. اغلب حرکات فعال و غیر فعال گردن در تمامی جهات محدود است و علت آن، سفت شدن عضلات دردناک است تا گردن حرکت کمتری پیدا کند. بیمار بیش از همه در مقابل چرخش در جهت مخالف طرف گرفتار مقاومت کرده و ممکن است از سردرد و احساس گیجی نیز شکایت کند. رفلکس ها ، قدرت عضلاتی و حس اندام ها طبیعی است.
ب. مطالعات رادیولوژیک:
در عکسبرداری معمولا کاهش قوس( لوردوز) طبیعی گردن دیده می شود. تغییرات دژنراتیو خفیف یا شدید، شامل استئوفیت(زوائداستخوانی اضافی) در اجسام مهره ای یا خلف فاست ها نیز ممکن است دیده شوند.
تشخیص افتراقی:
تشخیص افتراقی شامل خرابی دیسک (دژنره) یا بیرون زدن دیسک با یا بدون آرتروز( اسپوندیلوز) گردنی می باشد. سندرم دیسک گردنی را در صورت همراهی با علائم بارز مربوط به ریشه گردنی( مانند بی حسی یا پارستزی، ضعف یا آتروفی عضلانی وکاهش رفلکس ها) میتوان از کشیدگی عضلات افتراق داد. با وجود این آسیب حادّ دیسک گردنی عموما علایمی به همراه دارد که اختلاف آنها از علایم کشیدگی عضلات بسیار مشکل است. بعضی؛ درد را به کشیدگی خلف آنولونس یا رباط طولی خلفی بوسیله دیسک برجسته نسبت می دهند که عصب گیری خوبی دارند. منشا آناتومیک درد- هرجایی که باشد – تشخیص علایم کشیدگی عضلات گردن از علائمی اولیه ی دژنرسانس دیسک اهمیت چندانی ندارد، زیرا هر دو بیماری معمولا خود محدود شونده بوده و فقط به درمان غیر جراحی نیاز دارند. با این وجود بسیاری از مشکلات گردن می توانند خود را بصورت اسپاسم گردن نشان دهند و در صورت عدم بهبود بیمار با درمانهای اولیه باید بررسی دقیقی از لحاظ سایر مشکلات گردن انجام شود.
درمان
درمان درد حاد ستون فقرات گردنی، اغلب شامل استراحت و بی حرکتی به مدت کوتاه همراه با داروهای ضد التهاب می باشد . در صورت شدید بودن درد ویزیت بیمار توسط پزشک متخصص طب فیزیکی ضروری است، کشش گردنی برای کنترل اسپاسم می تواند کمک کننده باشد. در استفاده از کشش گردنی باید به موارد ممنوعیت آن که قبلا در وبلاگ به آن اشاره کردیم دقت کرد. کشش هالتر با را میتوان در منزل استفاده کرد. بیمارانی که به درمان در منزل جواب نمی دهند،. مسکن و شل کننده عضلانی بر حسب نیاز تجویز می شود تا استراحت بیماران را آسان کنند. تزریق لیدوکائین در نقاط دردناک، می تواند در رفع اسپاسم کمک کند.در ۴۸ ساعت اول سردکردن و سپس گرم کردن موضع نیزدرکاهش ناراحتی موثر است. در موارد طول کشیده سایر اقدامات طب فیزیکی در درمان استفاده می شود.
بستن یک گردن بند طبی که سر را کمی در حالت خم شده به جلو قرار دهد، در کنترل درد موثراست. ابتدا باید گردن بند طبی را دائمی بست، سپس با کاهش درد، نباید از گردنبند استفاده کرد. گردن بند نباید برای مدت طولانی استفاده شود زیرا آتروفی عضلات گردن و وابستگی روانی از عواقب آن می باشند. درد شدید گردن معمولا ظرف یک هفته فروکش می کند. بیمار پس از برطرف شدن درد حاد باید تمریناتی برای تقویت عضلات گردن وبهبود وضعیت عضلات آن شروع کند. این تمرینات ایزومتریک بوده وآن ها را در منزل پس از راهنمایی به وسیله متخصص طب فیزیکی می توان انجام داد . پس از کاهش درد ، تمرینات دامنه ی حرکتی نیز اضافه می شوند تا انعطاف پذیری گردن را افزایش دهند. پیشگیری از عود ضایعه، به نگه داشتن گردن در وضعیت مناسب و پرهیز ازکار در سطح بالای سر (overhead) رانندگی طولانی با اتومبیل یا فلکسیون واکستانسیون(خم کردن گردن) برای مدت زیاد بستگی دارد . به این بیماران توصیه می شود که به روی شکم نخوابند ، زیرا باعث چرخش زیاد سر می شود
ارزیابی رادیولوژیک درد گردن
PDF متن کامل مقاله
سال‌ها هیچ راهکاری برای ارزیابی بیماران دچار درد مزمن گردن وجود نداشت. البته در ۱۵ سال گذشته، انجام پژوهش‌های بسیار، به ارایه توصیه‌هایی در مورد اختلالات ناشی از آسیب شلاقی (whiplash) منجر گشته است...
در این مقاله معیارهای تناسب کالج رادیولوژی آمریکا برای درد مزمن گردن به صورت خلاصه ذکر شده است. تصویربرداری نقش مهمی در ارزیابی بیماران دچار درد مزمن گردن بازی می‌کند. برای تمام بیماران دچار درد مزمن گردن با یا بدون سابقه تروما، ۵ نمای رادیوگرافیک (قدامی- خلفی، نیمرخ، دهان باز و مایل دو طرف) توصیه میشود. در بیماران دچار نشانه‌ها یا علایم نورولوژیک مزمن، بدون توجه به یافته‌های رادیوگرافی، باید MRI انجام گیرد. در مورد نقش MRI در ارزیابی اختلالات لیگامانی و مامبرانی در افراد دچار اختلالات ناشی از آسیب‌های شلاقی، اختلاف نظر وجود دارد. در صورت کنترااندیکه بودن
CT،MRI میلوگرافی توصیه میشود. در بیمارانی که یافته‌های رادیوگرافیک آنها طبیعی است و نشانه یا علامت نورولوژیکی ندارند یا در بیماران دارای شواهد رادیوگرافیک اسپوندیلوز و بدون یافته‌های نورولوژیک، بررسی تصویربرداری بیشتری لازم نیست.
مقدمه
بیماران دچار درد مزمن گردن، پزشک را با یک چالش تشخیصی و درمانی مواجه می‌کنند. اختلاف نظر زیادی در مقالات در مورد علت درد مزمن گردن و نقش تصویربرداری در ارزیابی آن وجود دارد. توجه مقالات بر دو دسته علت کلی معطوف است: پس از تروما و دژنراتیو. علل پس از تروما شامل آسیب‌های آشکار و سندرم آسیب شلاقی (یعنی هرگونه آسیب به مهره‌های گردنی و بافت‌های نرم مجاور در اثر تکان ناگهانی) هستند. سندرم آسیب شلاقی شامل مکانیسم‌های اکستانسیون‌ـ فلکسیون در تصادفات وسیله نقلیه از عقب و مکانیسم‌های فلکسیون لترال ناگهانی است. مطالعات انجام‌گرفته در کانادا و کشورهای اسکاندیناوی، نشانه‌ها و علایمی را مشخص نموده‌اند که در حقیقت اختلالات همراه با آسیب شلاقی را تشکیل می‌دهند. علل دژنراتیو درد مزمن گردن عبارتند از اسپوندیلوز، بیماری دژنراتیو دیسک و فتق حاد دیسک. دژنراسیون ممکن است ثانویه به آسیب قبلی نیز باشد. به علاوه گزارش‌های غیررسمی بسیاری از دیگر علل، از جمله دیسکسیون شریان کاروتید یا ورتبرال، مالفورماسیون‌های شریانی‌ـ وریدی و نئوپلاسم‌ها وجود دارد.
قبلا پژوهش‌های اندکی در مورد استفاده از روش‌های تصویربرداری در ارزیابی بیماران دچار درد مزمن گردن وجود داشت. بیشتر مطالعات، استفاده از رادیوگرافی، به خصوص برای تشخیص اسپوندیلوز، بیماری دژنراتیو دیسک یا ناهمراستایی (malalignment) پس از تروما را نقل می‌کردند. از دیدگاه رادیولوژی در صورتی اسپوندیلوز تشخیص داده میشود که استئوفیت، باریک‌شدگی فضای دیسک یا بیماری فست (facet) وجود داشته باشد. سایر گزینه‌های تصویربرداری عبارتند از تزریق در ناحیه فست و آزمون‌های تحریکی با استفاده از دیسکوگرافی. مقالات جدیدتر بر استفاده از تصویربرداری با تشدید مغناطیسی(MRI)، به خصوص در افراد دچار اختلالات ناشی از آسیب شلاقی، تاکید کرده‌اند. البته در مورد توانایی MRI در تشخیص تغییرات اختصاصی بافت نرم در افراد دچار اختلالات ناشی از آسیب شلاقی اختلاف نظر وجود دارد.
با توجه به این که روش‌های تصویربرداری تشخیصی متعددی برای ارزیابی بیماران دچار درد مزمن گردن وجود دارد، باید برای پیشگیری از انجام بررسی‌های غیرضروری، راهنما‌هایی وجود داشته باشد (همان گونه که در ذیل عنوان «مثال بالینی» در پی می‌آید). در این مقاله معیارهای تناسب کالج رادیولوژی آمریکا۱ (ACR) برای درد مزمن گردن مرور میشود (جدول ۱). معیارهای تناسب ACR برای هر سناریوی بالینی، بررسی تصویربرداری بهینه را مشخص می‌کنند. این سناریوها بیماران زیر ۴۰ سال با یا بدون سابقه ترومای قدیمی و بیماران دارای سابقه جراحی قدیمی یا بدخیمی در هر سنی را در بر میگیرد. برای این معیارهای تناسب ACR، ۷ سناریوی بالینی در نظر گرفته شد که شامل بیمارانی می‌شد که در آنها رادیوگرافی‌ها طبیعی یا نشانگر اسپوندیلوز گردن، شواهد ترومای قدیمی یا دفرمیته یا تخریب استخوان یا حاشیه دیسک بودند. بیماران با یا بدون نشانه‌ها و علایم نورولوژیک نیز لحاظ شدند.
مثال بالینی
مردی ۵۲ ساله با سابقه درد مزمن پیشرونده گردن مراجعه نمود. ده سال پیش طی بازی تفریحی ها‌کی روی یخ، ضربه‌ای به پشت سرش اصابت کرده بود. بعد از آن فورا دچار درد شده بود که پس از چند روز درمان با گرما و ایبوپروفن فروکش نموده بود. حدود ۵ سال بعد، خشکی صبحگاهی گردن وی شروع شد که پس از تحرک از بین می‌رفت. البته طی ۶ ماه گذشته درد مبهم ثابتی داشت که به ایبوپروفن جواب می‌داد. وی به خاطر پارستزی در دست چپ در امتداد توزیع عصب مدیان از ماه قبل، به پزشک مراجعه نمود.
در معاینه فیزیکی، جز کاهش مختصر رفلکس بای‌سپس چپ، نکته غیرطبیعی یافت نشد. آزمون‌های حس و قدرت طبیعی بودند. رادیوگرافی‌های نیمرخ ابتدایی باریک‌شدگی فضای دیسک C6ـ C5 و استئوفیت‌های بیرون‌زده (protruding) به داخل کانال مهره‌ای را نشان دادند. سپس CT اسکن گردن، باریک‌شدگی کانال مهره‌ای توسط استئوفیت‌ها را نشان داد (شکل ۱). MRI گردن هرنی دیسک را مشخص کرد. شایان ذکر است که بر اساس معیارهای تناسب ACR تنها رادیوگرافی و MRI اندیکاسیون داشتند.
رویکرد به ارزیابی رادیولوژیک درد مزمن گردن
برای معیارهای تناسب ACR در مورد درد مزمن گردن، گروه صاحب‌نظران ACR در حیطه تصویربرداری عضلانی‌ـ اسکلتی، ۲۷ مطالعه روی بیماران دچار درد مزمن گردن را مرور کردند. سه مطالعه بزرگ‌تر به ترتیب ۷۲۷۰، ۵۴۴۰ و ۳۰۱۴ بیمار را مورد ارزیابی قرار داده بودند. یک مطالعه تنها معطوف به آسیب شلاقی بود در حالی که ۲ مطالعه دیگر به علت درد گردن در ارتباط با دیگر عوامل دخیل توجه کرده بودند.
در مطالعه اول که شامل گروه نماینده بزرگسالان فنلاندی بود، سندرم مزمن گردن در ۱۰ مردان و ۱۴ زنان وجود داشت. عوامل دخیل عبارت بودند از سابقه تروما و استرس ذهنی و فیزیکی در محل کار. مطالعه دوم نشان داد که بیماری دیسک به احتمال بیشتر در مردان و نه در زنان باعث درد گردن میشود که مشاهدات صورت‌گرفته در مطالعات روی جمعیت‌های کوچک‌تر را تایید کرد. همچنین بنا بر یافته‌های این مطالعه در بیماران دچار اسپوندیلوز، وجود درد بیشتر با صفات شخصیتی، نوروتیک (عصبی) بودن و سابقه آسیب ارتباط داشت.
مطالعه سوم که معطوف به آسیب شلاقی بود، یک بررسی مشارکتی با استفاده از روش‌های اجماع مشابه با روش‌های مورد استفاده توسط ACR بود. مولفان این مطالعه یک برگه راهنما تدوین کردند که اختلالات ناشی از آسیب شلاقی را تعریف می‌کرد و توصیه‌هایی برای تشخیص و درمان ارایه نمودند.
در کل در مرور ACR هیچ یافته رادیولوژیک یا آزمایشگاهی قابل اعتمادی برای تایید یا رد تشخیص آسیب شلاقی یافت نشد. به علاوه، همبستگی اندکی بین وجود اسپوندیلوز گردن یا بیماری دژنراتیو دیسک و شدت یا مدت علایم وجود داشت. هرچند عوامل دیگری مثل صفات شخصیتی و ادعاهای درخواست غرامت (به خصوص در بیماران دچار درد گردن پس از تروما) نیز با درد مزمن گردن ارتباط دارند، گروه صاحب‌نظران ACR تنها پارامترهای تصویربرداری را در نظر گرفت. هرچند اسپوندیلوز و بیماری دیسک با افزایش سن شایع‌تر می‌شوند و معمولا علامت‌دار هستند، آسیب شلاقی میتواند این فرایندها را تسریع کند و به ایجاد علایم بینجامد. به این دلایل هیچ یک از انواع معیارهای تناسب ACR، به طور اختصاصی آسیب شلاقی را مد نظر قرار نداده‌اند. در عوض سناریوهای بالینی اختصاصی درد مزمن گردن با در نظر گرفتن علت (تروما، آرتریت یا نئوپلاسم)، یافته‌های رادیولوژیک و وجود علایم نورولوژیک مورد پوشش قرار گرفته است.
در گذشته تاکید بیشتری بر استفاده از آزمون‌های تشخیصی تحریکی و تزریق در مفصل فست برای ارزیابی درد مزمن گردن وجود داشت. هدف این بود که این روش‌ها برای بیماران دچار بیماری فست یا دیسک در چند سطح، در صورتی که دیسک یا مفصل فست عامل مشکل قابل شناسایی نباشد، اندیکاسیون داشته باشند. تزریق در مفصل با یا بدون آرتروگرافی ممکن است به تشخیص منبع درد کمک کند. البته چند مطالعه روی بیمارانی که تحت دیسکوگرافی کمری قرار گرفته‌اند، نشان داده است که شدت درد حین تزریق در دیسک بیشتر تحت تاثیر وضعیت عاطفی و روان‌شناختی بیمار و ادعای درخواست غرامت قرار دارد. این مطالعات نتیجه گرفته‌اند که دیسکوگرافی نمی‌تواند با اطمینان منبع درد را مشخص نماید.
اخیرا پژوهشگران نتایج بررسی‌های خود در مورد استفاده از MRI برای ارزیابی بیماران دچار درد مزمن گردن را گزارش کرده‌اند. مطالعات قدیمی‌تر حاکی از آن بوده‌اند که MRI بهترین روش برای تشخیص و افتراق بین علل مختلف درد گردن است. البته مطالعات جدیدتر نشان می‌دهند که هیچ اجماعی در مورد مفید بودن MRI در ارزیابی لیگامانها و مامبران‌های پیوستگاه جمجمه‌ای‌ـ گردنی در بیماران دچار اختلالات ناشی از آسیب شلاقی وجود ندارد. کراکنس (Krakenes) و کاله (Kaale) نتیجه گرفتند که MRI میتواند تغییرات ساختاری در لیگامانها و مامبران‌ها را نشان دهد و بین اختلال بالینی و یافته‌های مورفولوژیک آن همبستگی وجود دارد. از سوی دیگر، بنا بر یافته‌های کونگشتد (Kongsted) و همکاران، یافته‌های مرتبط با تروما در MRI بیماران دچار اختلالات ناشی از آسیب شلاقی نادرند. مایران (Myran) و همکاران هیچ تفاوت معنی‌داری از نظر تغییر سیگنال در MRI لیگامان‌های جمجمه‌ای‌ـ گردنی نیافتند و نتیجه گرفتند که تغییرات سیگنالی که قبلا به تروما نسبت داده می‌شد، پایدار نیستند. در مطالعه درازمدت ایچی‌هارا (Ichihara) و همکاران، MRI نشانگر تغییرات دژنراتیو پیشرونده غیرمرتبط با علایم بالینی بود و مولفان نتیجه گرفتند که ارتباط آماری معنی‌داری بین یافته‌های MRI و تغییر در علایم بیمار وجود ندارد. سرانجام یک رهنمود جدید، نتیجه‌گیری‌های کارگروه درد گردن و اختلالات همراه با آن را مبنی بر اینکه روایی MRI در لیگامان‌های مهره‌های گردنی فوقانی برای تشخیص آسیب شلاقی حاد اثبات نشده، تصحیح کرد.
البته MRI در بیماران دچار سایر اختلالات از جمله فتق دیسک، دست‌اندازی استئوفیت‌ها به کانال، تومور یا عفونت، شکستگی‌ها و پارگی‌های لیگامانی پس از تروما در ستون فقرات گردنی تحتانی مفید است. هرچند MRI همیشه علت درد مزمن گردن را به خصوص در پیوستگاه جمجمه‌ای‌ـ گردنی نشان نمی‌دهد، روش ارجح برای بیشتر تشخیص‌ها به شمار می‌رود.
توصیه‌ها
راهکارهای حاصل از معیارهای تناسب ACR برای ارزیابی بیماران دچار درد مزمن گردن (بدون توجه به علت) عبارتند از (این راهکارها در جدول ۱ نیز خلاصه شده‌اند):
باید ابتدا بررسی رادیوگرافیک با ۵ نما (یعنی قدامی ـ خلفی، نیمرخ، دهان باز و مایل دو طرف) در بیماران دچار درد مزمن گردن با یا بدون سابقه ترومای قدیمی، با سابقه بدخیمی یا با سابقه جراحی گردن در گذشته دور با هر سنی انجام شود.
در بیمارانی که یافته‌های رادیوگرافی آنها طبیعی است و نشانه‌ها یا علایم نورولوژیک وجود ندارد، تصویربرداری دیگری لازم نیست.
در بیمارانی که یافته‌های رادیوگرافیک طبیعی است و نشانه‌ها یا علایم نورولوژیک وجود دارد، باید MRI انجام شود.
بیماران دچار اختلالات ناشی از آسیب شلاقی باید برای ارزیابی از نظر فتق دیسک، دست‌اندازی خارهای استخوانی (spur) به کانال مهره‌ای یا اختلالات لیگامانی ناحیه تحتانی گردن، تحت MRI قرارگیرند. در مورد ارزش MRI پیوستگاه جمجمه و گردن در بیماران دچار اختلالات ناشی از آسیب شلاقی اختلاف نظر وجود دارد.
اگر MRI کنترااندیکه باشد (مثلا در بیماران دارای ضربان‌ساز قلب یا کلاستروفوبی شدید)، CT میلوگرافی با بازسازی چندنمایی توصیه می‌گردد.
در بیماران دارای شواهد رادیولوژیک اسپوندیلوز گردن یا سابقه تروما بدون نشانه‌ها یا علایم نورولوژیک، تصویربرداری دیگری لازم نیست.
در بیمارانی که شواهد رادیوگرافیک اسپوندیلوز گردن یا سابقه تروما و نشانه‌ها و علایم نورولوژیک وجود دارد، باید MRI انجام گیرد. اگر MRI کنترااندیکه باشد،CT میلوگرافی توصیه میشود.
بیماران دارای شواهد رادیوگرافیک تخریب استخوان یا حاشیه دیسک، باید تحت MRI قرار گیرند. در صورت شک به آبسه اپیدورال، بررسی باید با ماده حاجب وریدی انجام شود. CT اسکن تنها در صورتی اندیکاسیون دارد که نتوان MRI انجام داد.
در بیماران دچار بیماری در چند سطح بین مهره‌ای که توسط هر گونه روش تصویربرداری تشخیص داده شده باشد، برای شناسایی سطح دیسک خاصی که علایم را ایجاد کرده است، تزریق در ناحیه فست و آرتروگرافی مفید خواهد بود.
در بیماران دچار درد مزمن گردن، دیسکوگرافی توصیه نمی‌شود.
منبع:
Daffner RH. Radiologic evaluation of chronic neck pain. American Family Physician October 15, 2010; 82: 959-64.