من موندم چرا ما این همه سنگ اعراب رو به سینه میزنیم.
با حمله اعراب اینهمه ایران از تمدن عقب موند کافی نبود که هنوزم آثارش رو میبینیم.
اصلا مگه ایران کافر بود که براش نامه نوشته شد و بهش حمله شد.
مطمئن باشین اگه یه کشور مسیحی به ایران حمله می کرد و این همه سال تو ایران میموند و میخورد و هزار فجایع دیگه به بار میاورد الان همه مسیحی بودیم.
دلم فقط واسه اون همه مرد و زن ایرانی میسوزه که برای حفظ وطن و ناموسشون تو اون زمان جون دادن و سالها با عربهای جاهل مبارزه کردن و جونشونو واسه مملکتشون دادن.
حالا ما وایسادیم داره سنگ اونا رو به سینه میزنیم و لحظه ای به تاریخ و مردمان بزرگ این سرزمین فکر نمیکنیم.
من نمیدونم شما از کدام مورد سنگ به سینه زدن صحبت میکنید.
اگه به تاریخ رجوع کنیم ایران و اسلام خدماتی متقابل برای هم انجام دادند. کتابی با همین نام آقای مطهری دارند بد نیست بخونید. کتابهای دیگری هم هستند که حتی غیر مسلمانها نوشته اند.
اینکه مسلمانیم جای شکر داره. ما معتقد و مطمئنیم که اسلام کاملترین دین هست.(میشه بحث کرد ولی جاش اینجا نیست) این وعده در کتاب اسمانی و سخن نبی اکرم هم اومده. ولی گاهی کسی یه اشتباهی میکنه و سیاستهای غلطی داره این را نباید بحساب اسلام نوشت. مسلمان از هر کسی تحت ظلم قرار بگیره حمایت میکنه و بکمکش میره. اگه مسلمان باشه که این امر واجب هست.
همین چند سال پیش بود که تو اروپا در بوسنی مسلمانان قتل عام میشدند. اونها که دیگه عرب نبودند ولی اونایی که این دستور اسلام را میدونستند رفتند کمک کردند. من یه آقایی را میشناسم که رفت یه بچه کوچک که پدر مادر و همه اقوامش کشته شده بودند را آورد و اینجا بزرگش کرد.
پیامبر ما به یه قبیله و یه نژاد تعلق نداره. حرف او جهانی است. چون او آمد که مکارم اخلاق را کامل کنه و این دعوت جهانی است . حمله اعراب بایران را هم باید درجای خودش بحث کرد.بهر حال بهتره بحث در یه چارچوب مشخص باشه تا نتیجه بده. کلی و مخلوط صحبت کردن بی نتیجه است.