همه ماها خیلی وقتا اینطوری میشیم، من هم همینطور
نمی دونم مشکل کار از کجاست، هدف و انگیزه دارم اما بعضی وقتا خسته میشم، نه از هدف و آرزوم بلکه از زندگی
شاید من آدم زیاد صبور و یا مشتاق به هدفم نیستم، شاید عادیه و شاید هم من ضعیفم، نمی دونم ، واقعا نمی دونم
اما از خدا میخوام همیشه این نور امید رو تو دلم روشن کنه و خودش کمک کنه تا به آرزوهام برسم
واقعا از این حالت خودم بیزارم ، وقتی به این حالت می رسم به خودم میگم که حتما من آدم با عرضه ای نیستم، شاید من اونقدر که باید و شاید تلاشگر نیستم، یا من انقدر توانایی ندارم ، اما نمی خوام قبول کنم و سعی خودمو می کنم راهمو ادامه بدم
سعی می کنم که واقعا اینارو از خودم دور کنم، شاید اینا عادیه شاید .....
بعدش که به خودم میاد، میگم من باید به جایی که دوست دارم برسم و براش حسابی تلاش کنم، شاید شرایط زندگی و کارم باعث شده گهگاهی اینطوری خسته بشم، نمی دونم، اما خدا بزرگه، خدا خودش به هممون کمک کنه تا به اهداف و آرزوهام برسیم.