من درک نمی‌کنم الان هدفتون رو از این تاپیک.
کلا تلاش همیشه حرف اول رو نمی‌زنه و در ترکیب با بقیه‌ی فاکتورها نتیجه رو می‌سازه. مثل هوش و استعداد تحصیلی، مثل شرایط خانوادگی، مثل توانایی کنترل استرس و ... . هرکدوم از اینها نقش خودش رو داره که اصلا هم کم نیست.
مثلا کسی ممکنه خیلی باهوش باشه و یادگیریش خیلی سریع باشه و با ۱ ماه روزی چند ساعت درس خوندن تک‌رقمی بشه(مثل چند تا از دوستان من) یا ممکنه نیاز به تلاش خیلی بیش‌تری داشته باشه برای رسیدن به نتیجه ی مشابه.
مسئله ولی اینه که تلاش باید کافی باشه. شما می‌گید شاید یه نفر تلاش کرده ولی قبول نشده چون بقیه تلاش بیش‌تری کردن! خب تلاش نسبیه! هرکس تلاش می‌کنه! مسئله اینه که تلاشش در ترکیب با بقیه‌ی فاکتورها چه نتیجه ای رو بسازه.
درمورد شرایط سر کنکور هم با اشاره به این جملاتتون:«۱) بردن یک صندلی که شایسته یک داوطلب باشه
۲) خراب کردن خانه مراقبین که نگن زود باش زود باش می خواهیم بریم خونه
۳) بستن درب دهان داوطلبانی که حرف میزنند سر جلسه و اصلا قصد آزمون دادن ندارن»
میخواستم اینو بگم که به نظر من بدترین شرایط رو هم میشه تحمل کرد و باز به نتیجه‌ی خوب رسید اگر مهارت‌های مربوطه رو پیش‌تر به درستی کسب کرده باشه آدم. مثلا من سر کنکور ارشد، میگرنم عود کرده بود، شبش ۴ساعت و شب قبلش هم ۵ ساعت خوابیده بودم(یعنی کم‌خوابی داشتم) و سر جلسه هم پنجره باز بود و من داشتم از شدت سرما به خودم می‌لرزیدم و بچه‌ها هم جهت تفریح اومده بودن کنکور بدن و تمام مدت داشتن حرف می‌زدن. اون وسط یه آدامس هم چسبیده بود به صندلی که شلوار منو خراب کرد و اعصابم خرد شده بود
))) اما مجموعه‌ی این عوامل باعث نشد من کلا خراب کنم یا گند بزنم. چون یاد گرفته بودم که بر شرایط محیطی پیروز بشم و به چیزی که براش تلاش کرده بودم برسم. اینا هرکدومشون یه مهارتن که به اندازه‌ی هم مهمن و باید کسب بشن.ولی اینکه آدم به کسی میگه «اگر تلاش کنی حتما موفق میشی» از نظر من دروغ نیست! چون تلاش فقط به معنی تعداد ساعت مطالعه نیست! به معنی کسب تمام این مهارت‌هاست که گفتم...کسی که استرس باعث میشه کنکورشو بد بده، یعنی تلاش کافی در کسب مهارت کنترل استرس نداشته و ... .
امیدوارم منظورم رو تونسته باشم برسونم.
(۱۳ اسفند ۱۳۹۴ ۰۷:۰۴ ب.ظ)flower1 نوشته شده توسط: سلام
دروغگو بودن چه بد است.
یک موضوعی هست میخواستم با شما دوستان مطرح کنم: اینکه بعضی ها میگن اگه تلاش کنی حتما موفق میشی که به نظر من دروغی بیش نیست.
شما فرض کنید از سی هزار داوطلب کنکور کامپیوتر که انتخاب اولشون هم دانشگاه های تهران هست همه روزی ۱۴ ساعت درس بخوانند که البته میدونم که همه قطعا این مقدار درس نمی خوانند ولی اگر همه این مقدار درس بخوانند، به هر حال رتبه برای دانشگاه های تهران باید حداکثر ۱۰۰ باشه. خلاصه ظرفیت دانشگاه های تهران برای یک گرایش ثابت و بسیار کم هست، اگر همه هم ۱۴ ساعت درس بخوانند باز هم ۱۰۰ نفر در شهر تهران قبول میشوند.
بنایراین بعضی ها به دروغ میگن که تلاش بکنی حتما در تهران قبولی، مخصوصا که از کلمه حتما استفاده می کنند.
سلام دوست عزیز
من نه قصد دارم امید الکی به کسی بدم و در واقع به قول شما دروغگو باشم و نه اینکه کسی رو ناامید کنم ......
من خودم یه دوستی داشتم که به گفته ی خودش روزی از صبح ۸ تا ۱۱ بکوب درس می خوند و من ۱۵ روز آخر که باید خیلی درس میخوندیم تصمیم گرفتم با اون درس بخونم ... به من می گفت که تو که تا لنگ ظهر میخوابی ( ساعت ۸:۳۰ ) و ساعت ۱۰ تازه میای کتابخونه و بعد تازه ۸ شب هم برمیگردی انتظار داری قبول بشی !!!!
ولی بازدهی و میزان ساعات مطالعه ی من به مراتب بیشتر از اون بود و اون فکر میکرد درس میخونه و همش در حال وقت تلف کردن بود .
وقتی کسی میگه با خوندن میشه واقعا بهترین دانشگاه قبول شد منظور افزایش ساعات مطالعه نیست اگر واقعا به مطالب تسلط داشته باشین سوالای کنکور حل میشن البته اینم خاطر نشان کنم ( چون خودم از خیلی از سوالای به ظاهر آسون ضربه خوردم) که حتی آسون ترین سوالای کنکور هم مطمئنن نکته ای پنهان پشتشون هست و همیشه سعی کنید که توو کنکور سخت فکر کنید تا بهترین نتیجه را بگیرید.
و واقعا این عید بهترین فرصت ه ، از دستش ندید.
امیدوارم حرفام براتون شععار به نظر نیاد.
با آرزوی موفقیت برای تک تک کنکوری های ارشد
پ.ن : دیدن این پست ها من و یاد سال پیش میندازن و خاطرات تداعی میشن
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: مسئله ولی اینه که تلاش باید کافی باشه. شما می‌گید شاید یه نفر تلاش کرده ولی قبول نشده چون بقیه تلاش بیش‌تری کردن! خب تلاش نسبیه! هرکس تلاش می‌کنه! مسئله اینه که تلاشش در ترکیب با بقیه‌ی فاکتورها چه نتیجه ای رو بسازه.کاملا درسته، منم همین رو میگم؛ یعنی تلاش، نسبی هست؛ بنابراین اگه کسی قبول نشه نمی توانیم بگوییم تلاش نکرده!
ولی خیلی ها که حتی در همین تاپیک، اظهار نظر فرمودند، گفتند اگه قبول نشده یعنی تلاش خوبی نکرده؛ در صورتی که به نظر من ممکنه ۱۸ ساعت در روز هم تلاش کرده و تلاش خیلی خوبی هم کرده اما دیگرانی بودند که ۱۹ ساعت تلاش کردند!
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: درمورد شرایط سر کنکور هم با اشاره به این جملاتتون:«۱) بردن یک صندلی که شایسته یک داوطلب باشهکجا باید کسب بشن؟
۲) خراب کردن خانه مراقبین که نگن زود باش زود باش می خواهیم بریم خونه
۳) بستن درب دهان داوطلبانی که حرف میزنند سر جلسه و اصلا قصد آزمون دادن ندارن»
میخواستم اینو بگم که به نظر من بدترین شرایط رو هم میشه تحمل کرد و باز به نتیجه‌ی خوب رسید اگر مهارت‌های مربوطه رو پیش‌تر به درستی کسب کرده باشه آدم. مثلا من سر کنکور ارشد، میگرنم عود کرده بود، شبش ۴ساعت و شب قبلش هم ۵ ساعت خوابیده بودم(یعنی کم‌خوابی داشتم) و سر جلسه هم پنجره باز بود و من داشتم از شدت سرما به خودم می‌لرزیدم و بچه‌ها هم جهت تفریح اومده بودن کنکور بدن و تمام مدت داشتن حرف می‌زدن. اون وسط یه آدامس هم چسبیده بود به صندلی که شلوار منو خراب کرد و اعصابم خرد شده بود
چه کسی باید این مهارت ها را یاد بدهد؟
شاید بگویید، خودت باید دنبالش بروی!!!
در کدام منابع باید دنبال این گشت که در محیط پر سروصدا، چگونه عمل کنیم؟
آیا وظیفه من یادگیری دروس کامپیوتر است یا یادگیری اصول روانشناسی؟
چه تضمینی وجود دارد که حتی با کسب این مهارتها، از این سروصدا در جلسه در امان باشم؟
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: ولی اینکه آدم به کسی میگه «اگر تلاش کنی حتما موفق میشی» از نظر من دروغ نیست! چون تلاش فقط به معنی تعداد ساعت مطالعه نیست!من هم منظورم فقط میزان ساعت مطالعه نبود.
شما فرض کنید ۱۰۰۰ نفر در ابعاد علمی، مهارت های روانشناسی در برابر قرار گرفتن در محیط پر سروصدا و ...... را فرا گرفته اند، باز هم بالاخره فقط ۱۰۰ نفر در شهر تهران برای یک گرایش کامپیوتر، قبول می شوند.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۵۸ ق.ظ)flower1 نوشته شده توسط:وظیفه‌ی هر کسی هست که مهارت‌های خوب زندگی کردن رو فرا بگیره. یکی از مهارت‌های خوب زندگی کردن کنترل استرس هست. یکیش اینه که یاد بگیره ازشرایط محیطیش مستقل باشه. و ... . اصلا اینا هستن که تو زندگی مهمن! مسائل علمی و درسی در درجه ی دوم اهمیت هستند.(14 اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: مسئله ولی اینه که تلاش باید کافی باشه. شما می‌گید شاید یه نفر تلاش کرده ولی قبول نشده چون بقیه تلاش بیش‌تری کردن! خب تلاش نسبیه! هرکس تلاش می‌کنه! مسئله اینه که تلاشش در ترکیب با بقیه‌ی فاکتورها چه نتیجه ای رو بسازه.کاملا درسته، منم همین رو میگم؛ یعنی تلاش، نسبی هست؛ بنابراین اگه کسی قبول نشه نمی توانیم بگوییم تلاش نکرده!
ولی خیلی ها که حتی در همین تاپیک، اظهار نظر فرمودند، گفتند اگه قبول نشده یعنی تلاش خوبی نکرده؛ در صورتی که به نظر من ممکنه ۱۸ ساعت در روز هم تلاش کرده و تلاش خیلی خوبی هم کرده اما دیگرانی بودند که ۱۹ ساعت تلاش کردند!
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: درمورد شرایط سر کنکور هم با اشاره به این جملاتتون:«۱) بردن یک صندلی که شایسته یک داوطلب باشهکجا باید کسب بشن؟
۲) خراب کردن خانه مراقبین که نگن زود باش زود باش می خواهیم بریم خونه
۳) بستن درب دهان داوطلبانی که حرف میزنند سر جلسه و اصلا قصد آزمون دادن ندارن»
میخواستم اینو بگم که به نظر من بدترین شرایط رو هم میشه تحمل کرد و باز به نتیجه‌ی خوب رسید اگر مهارت‌های مربوطه رو پیش‌تر به درستی کسب کرده باشه آدم. مثلا من سر کنکور ارشد، میگرنم عود کرده بود، شبش ۴ساعت و شب قبلش هم ۵ ساعت خوابیده بودم(یعنی کم‌خوابی داشتم) و سر جلسه هم پنجره باز بود و من داشتم از شدت سرما به خودم می‌لرزیدم و بچه‌ها هم جهت تفریح اومده بودن کنکور بدن و تمام مدت داشتن حرف می‌زدن. اون وسط یه آدامس هم چسبیده بود به صندلی که شلوار منو خراب کرد و اعصابم خرد شده بود
چه کسی باید این مهارت ها را یاد بدهد؟
شاید بگویید، خودت باید دنبالش بروی!!!
در کدام منابع باید دنبال این گشت که در محیط پر سروصدا، چگونه عمل کنیم؟
آیا وظیفه من یادگیری دروس کامپیوتر است یا یادگیری اصول روانشناسی؟
چه تضمینی وجود دارد که حتی با کسب این مهارتها، از این سروصدا در جلسه در امان باشم؟
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: ولی اینکه آدم به کسی میگه «اگر تلاش کنی حتما موفق میشی» از نظر من دروغ نیست! چون تلاش فقط به معنی تعداد ساعت مطالعه نیست!من هم منظورم فقط میزان ساعت مطالعه نبود.
شما فرض کنید ۱۰۰۰ نفر در ابعاد علمی، مهارت های روانشناسی در برابر قرار گرفتن در محیط پر سروصدا و ...... را فرا گرفته اند، باز هم بالاخره فقط ۱۰۰ نفر در شهر تهران برای یک گرایش کامپیوتر، قبول می شوند.
کسی نمی‌گه اگر کسی قبول نشه، تلاش نکرده. میگن تلاش کافی نکرده. و اگر هم نمی‌گن تلاش کافی منظورشون قطعا همین هست! اگر نه کسی که روزی ۱ساعت هم درس بخونه قطعا تلاش کرده! ولی خب تلاشش اصلا کافی نبوده. کنکور یه امتحان رقابتیه. یعنی همه چیز به نسبت هم سنجیده میشه. من خودم سر کنکور کارشناسیم خیلی خیلی خیلی شاکی و ناراحت بودم و می‌گفتم من این همه تلاش کردم چرا نتیجه‌ی مطلوبم رو نگرفتم؟و پدرم بهم می‌گفتن حس نمی‌کن شاید اون آدمایی که رتبه‌شون از تو بهترشده بیش از تو تلاش کردن؟! و خب واقعا همینطوری بود!
«شما فرض کنید ۱۰۰۰ نفر در ابعاد علمی، مهارت های روانشناسی در برابر قرار گرفتن در محیط پر سروصدا و ...... را فرا گرفته اند، باز هم بالاخره فقط ۱۰۰ نفر در شهر تهران برای یک گرایش کامپیوتر، قبول می شوند.»
ایین ستینگی که شما می‌گید عملا غیر ممکنه. و ما داریم در مورد زندگی واقعی روزانه صحبت می‌کنیم.
مسئله عملیه نه تئوری!!+باز هم تاکید میکنم! اصلا هدف شما رو از این تاپیک نمی‌فهمم!
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۰۸ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: وظیفه‌ی هر کسی هست که مهارت‌های خوب زندگی کردن رو فرار بگیره.مهارت خوب زندگی کردن چه ربطی به مراقبی داره که میگه زود باش زود باش میخوام برم خونه!
چه مهارتی باید با این مراقب به کار برد!
در کشور هلند اطلاع دارم که خطای مراقب ۵ سال زندان داره، دوست عزیز! وگرنه من با مهارتم چه کار کنم! کدام مهارت؟
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۰۸ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: کسی نمی‌گه اگر کسی قبول نشه، تلاش نکرده. میگن تلاش کافی نکرده. و اگر هم نمی‌گن تلاش کافی منظورشون قطعا همین هست!شاید شما با این دسته از افراد مواجه نشدید ولی من دیدم کسانی که منظورشان دقیقا همان تلاش نکردن هست؛ چون اگه منظورشان تلاش کردن بود، می توانستند بگن تو تلاشتو کردی اما این مسابقه هست. البته بعضی ها هم میگن این جمله رو و میدانند تلاش لزوما به نتیجه ختم نمیشه.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۰۸ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: ایین ستینگی که شما می‌گید عملا غیر ممکنه. و ما داریم در مورد زندگی واقعی روزانه صحبت می‌کنیم. Smile مسئله عملیه نه تئوری!!متوجه ایین اینها نشدم ولی اتفاقا کاملا بحث عملیه؛ یعنی ۱۰۰۰ نفر خیر ولی حتما باتوجه به کارنامه هایی که دیدم حداقل ۲۰۰ نفر لیاقت قبولی شهر تهران رو دارند اما حدود ۱۰۰ نفر قبول می شوند. چون پذیرش تهران ۱۰۰ نفر هست.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۰۸ ق.ظ)Mahsash نوشته شده توسط: +باز هم تاکید میکنم! اصلا هدف شما رو از این تاپیک نمی‌فهمم!حالا اهمیتی نداره هدف من از این تاپیک چه هست.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۳۰ ق.ظ)flower1 نوشته شده توسط: حالا اهمیتی نداره هدف من از این تاپیک چه هست.خیل کثیری از اون N - 100 نفر، که همه هم محترم، همین‌جوری حذف میشن که شما! اون ۱۰۰ نفر هم کار خیلی شاقی نمی‌کنن؛ صبورانه استقامت می‌کنن تا شما یکی یکی تسلیم بشید.
تسلیم شدن ریزه ریزه شکل می‌گیره: خب دروغه؛ حالا که چی، مگه میشه هدف و نتیجه مهم نباشه.
آیا مهمترین نتیجه‌ش غیر از اینه که شور و حرارت شما رو کم کنه و حالت سردی رو در شما به وجود بیاره؟! . . . تو این رقابت سنگین، با روحیه‌ی کم معلومه که جا می‌مونی.
چه بسا مدل ایده‌آل‌گرایانه (دروغ، غلط، نادقیق) که از مدل‌های (ظاهراً) واقع‌بینانه مفیدتر عمل می‌کنه:
واقعیت مغفول اینه که آدم‌ها، و حتی دنیایی که توی اون زندگی می‌کنن، دریا دریا پیچیدگیِ نهفته و استعداد شگفت‌آور دارن. چقدر آدم‌هایی میشه پیدا کرد که کارهای به نظر دیگران ناممکن می‌کنن؛
اون‌ها که شگفتی‌ها رو خلق می‌کنن، عموماً تو حصار این جور دو دو تا چهار تا ها نیستند.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۱۱:۳۹ ق.ظ)baahare نوشته شده توسط: بیایید منطق داشته باشیم.منطق شما یا حقیقت!
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۱۱:۳۹ ق.ظ)baahare نوشته شده توسط: کم کاری،اشتباه خوندن،ضعف پایه ای از دبستان تا لیسانس رو به پای سهمیه نداشتنمون نذاریم،واقعا خدا رو خوش نمیاد که اینطوری تو سر این بچه ها سهمیه اشون رو میکوبونین،من کاری ندارم که به حق به بابای فلانی سهمیه جانبازی دادن یا نه،به حق فلانی رو شهید حساب کردن یا نه در هر صورت یه سهمیه ای بهشون دادن که برا خیلیشون به حق بوده اما ماها اینقدر زورمون اومده و اینقدر این قضیه رو تو سر اینا زدیم و به روشون اوردیم که واقعا خیلیاشون به جایی نرسیدن و اونایی هم که رسیدن واقعا استعداد داشتن و تلاش کردن.دوست من بچه های سهمیه ای که خنگ نیستن یه امتیازی دارن الانم اگه واقعا سهمیه بهتون فشار میاره برادرت یا پدرت رو میتونی وادتار کنی که داوطلبانه برن سوریه تازه از همون اولم برجی ۶ میلیون میدن بهتون. حاضری؟؟؟به نظر من سهمیه ها، حق دیگران رو میخورند و اکثرا از هوش پایینی برخوردارند. این رو همه میدونند حالا یا جرات گفتنشو ندارن یا دارن احتزام میگذارن. حقیقت پنهان کردنی نیست!
واقعا زشته از ماهایی که مهندسی خوندیم و مثلا قدرت تحلیلمون بالاست این توجیه ها رو بکنیم.
انصافا چند تا از این بچه ها که رتبه های خوب اوردن و تهران قبول شدن سهمیه ای بودن؟؟؟؟؟
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۱۱:۳۹ ق.ظ)baahare نوشته شده توسط: الانم واقعا منم هدف این تاپیک رو چیزی نمیدونم به جز تضعیف روحیه دم کنکور ...تهمت نزنید، کار درستی نیست!
دوست عزیز ، خودت خراتو زدی ، الان اومدی تاپیک زدی وقت بچه ها رو با این حرفا تلف کنی؟ الان چه وقته این حرفاس خب؟تو فاصله ی دو ماه مونده به کنکور !
درستونو بخونین بقیه رو بسپرین به خدا
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۱۲:۲۳ ب.ظ)viase نوشته شده توسط: دوست عزیز ، خودت خراتو زدی ، الان اومدی تاپیک زدی وقت بچه ها رو با این حرفا تلف کنی؟ الان چه وقته این حرفاس خب؟تو فاصله ی دو ماه مونده به کنکور !
بچه ها مجبور نیستن در بحث شرکت کنن.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۱۲:۲۸ ب.ظ)baahare نوشته شده توسط: شخصیت دوگانه شما خیلی جالبه...تهمت نزنم؟؟؟من تهمت میزنم یا شمایی که همه بچه های سهمیه ای رو بی استعداد میدونی.من نگفتم همه، گفتم اکثرا بی استعدادن.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۱۲:۲۸ ب.ظ)baahare نوشته شده توسط: در واقع کم هوش و بی استعداد واقعی شما هستی که با این همه درس خوندن میدونی که تهران قبول نمیشی و از الان داری خیلی مسخزه توجیه میکنی و روحیه همه رو که زحمت کشیدن تضعیف میکنی.من دیگه پاسخ شما را نمیدم، شما لیاقت صحبت کردن رو نداری. چون با منطق نتونستید پیش برید، دارید بی ادبی می کنید! متاسفم!
من روحیه کسی رو تضعیف نمی کنم، چرا اینجوری فکر می کنید؟ فکر کنم مانشت این قدر آزادی بیان داره که بشه در اون یک تاپیک در مورد قبولی در تهران باز کرد.
(۱۳ اسفند ۱۳۹۴ ۰۷:۱۹ ب.ظ)khalilparvar نوشته شده توسط: تهران و دولتی رو نصف بیشترش سهمیه اییا پر کردند.اصلاً اینطوری نیست. سهیمه در هر ورودی و رشته حداکثر ۲ تا ۳ نفر هستند.
نهایتاً ۱۰ درصد هر ورودی و البته جدای از چیزی که برای سهیمه‌های آزاد در نظر گرفته شده.
اینکه می‌گید سهمیه هست پس ما قبول نمی‌شیم خیلی استدلال مناسبی نیست.
به عنوان نمونه فرض کنید که دانشگاه شریف ۲۰ نفر ورودی داره که ۳ نفرشون سهمیه هستند، خوب شما در شرایط مساوی با بقیه بچه‌های غیر سهمیه‌ای می‌تونید برای ۱۷ کرسی باقی مونده تلاش کنید. اگه توانایی قبولی و انتخاب به عنوان ۲۰ نفر اول رو دارید، احتمالاً توانایی قرار گرفتن بین ۱۷ نفر رو هم خواهید داشت. به عبارتی چه سهمیه باشه و چه نباشه خیلی تفاوتی نمی‌کنه میزان تلاشی که لازم دارید.
در مورد میزان تلاش و قبولی، درسته که ۳۰ هزار نفر خواهان رتبه مناسب در کنکور هستند، اما واقعیت اینه که تعداد خیلی کمی برای این مقصد تلاش واقعی می‌کنن. رقبای شما توی این امتحان آدم‌ها نیستند، بلکه خود شمایید.
به جای اینکه به تعداد فکر کنید، ببینید که چطور می‌تونید توانایی‌هاتون رو بالاتر ببرید که یه تست رو بیشتر بزنید.
فکر کردن به بقیه تنها باعث استرس و دلسردی شما خواهد شد و راه رو برای توجیهات عجیب غریب مثل همین قضیه سهمیه و ... باز می‌کنه. من به شما قول می‌دم که اگه هر درس رو حداقل ۶۰ درصد بزنید، حتماً دانشگاه شریف قبول خواهید شد. معیارتون رو عوض کنید ببینید چقدر زندگی راحت‌تر میشه. اگه فکر می‌کنید که نمی‌تونید چنین درصدی بزنید، یا تلاشون رو باید بیشتر کنید و یا بی‌خیال بشید. اینکه چقدر رقیب هست و محاسبه احتمال و آرزوها فایده‌ای نخواهد داشت. رقبای شما ممکنه یکسال خیلی ضعیف و سال دیگه قوی باشند. به کنکور مثل کشتی نگاه نکنید! مثل وزنه‌برداری نگاه کنید. وزنه‌برداری که رفته دسته سنگین وزن و وزنه‌های خوبی هم می‌زنه، به تعداد رقبا فکر نمی‌کنه، به وزنه‌ای که برای مدال طلا لازم هست نگاه می‌کنه. نگاه به کنکور به شیوه کشتی چه ضررهایی داره؟
۱. هر رفیق و آشنایی که داریم که هم‌رشته ماست رو به عنوان رقیب بهش نگاه می‌کنیم و دنبال از دور خارج کردنش هستیم!
۲. اینکه همون رفیق و آشنا تمرین کنه! برای ما تهدید حساب میشه.
۳. همیشه نگران این هستیم که نکنه ناداوری بشه، نکنه کسی سهمیه داره از من جلو بزنه و ببره و ...
۴. مشارکت در جاهایی مثل مانشت که باعث افزایش سطح دانش همه رقبا میشه رو مسخره و حتی تهدید برای خودمون می‌دونیم.
۵. این از همه بدتره، دنبال دوپینگ‌های غیر اخلاقی در زمینه کنکور می‌ریم و سعی می‌کنیم راه‌های فرار رو یاد بگیریم.
۶. و نهایتاً اینکه عامل شکست رو نه عملکرد خودمون که داور، نامردی رقیب (سهمیه)، جو ورزشگاه (محل امتحان) و ... می‌دونیم و اصلاً حتی یه لحظه هم فکر نمی‌کنیم که عدم تمرین و آمادگی خودمون عامل اصلی شکست بوده.
۷. قهرمانی در چنین صحنه‌ای ممکنه اتفاقی باشه و اگه دوباره در کنکور شرکت کنیم رتبه‌امون قابل تکرار نباشه (بر عکس وزنه‌برداری).
امیدوارم عوامل یاس و ناامیدی رو کنار بگذارید و خوب فکر کنید.
اگر همه حرف درست رو می پذیرفتند، که دیگه دنیا بهشت شده بود. بعضی ها منفی میدن، چرا؟ خوب اگر حرفم اشتباه است، شما حرف و دلیل خودتون رو بگید، چرا منفی میدید.
حالا من نمیدونم در نهایت با این منفی ها بن میشم یا نه که برام هم مهم نیست. اما دوستانی که منفی میدن فکر نمی کنند، من میتونم با یه آیدی دیگه بیام همین حرفا رو بزنم.
شما حرف دیگران رو ممکنه ببندید اما فکر دیگران رو در مورد سهمیه ها، چگونه می بندید؟
من دیگه بحث رو ادامه نمیدم، چون بعضی ها کم ظرفیتن و بی ادب.
من حرفایی رو که می خواستم زدم و در ابتدای تاپیک، حرفم در مورد سهمیه نبود، در مورد این بود که قبول نشدن به معنای تلاش نکردن خیلی خوب، نیست.
اما اکثر افرادی که در این تاپیک بودند، این حرف براشون سنگین بود.
اینکه آیا سهمیه خوبه یا بد، میشه در موردش به صورت عقلایی بحث کرد. اما اینکه سهمیه بشه عاملی برای شکست و عدم نتیجه خیلی منطقی به نظر نمی‌رسه. مثالش رو در مطلب قبلی من عنوان کردم.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۲۳ ب.ظ)flower1 نوشته شده توسط: حالا من نمیدونم در نهایت با این منفی ها بن میشم یا نه که برام هم مهم نیست. اما دوستانی که منفی میدن فکر نمی کنند، من میتونم با یه آیدی دیگه بیام همین حرفا رو بزنم.منفی/مثبت باعث محدود شدن شما از طرف مدیریت سایت نخواهد شد.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۲۳ ب.ظ)flower1 نوشته شده توسط: من دیگه بحث رو ادامه نمیدم، چون بعضی ها کم ظرفیتن و بی ادب.این طور نظر دادن در مورد افراد مجهول به طور مطلق اشتباه هست. وقتی می‌گید بعضی‌ها و مخاطب رو مشخص نمی‌کنید، هر کسی می‌تونه نظر شما رو در مورد خودش تفسیر کنه. در محیطی مانند مانشت چنین الفاظی به هیچ وجه پذیرفته نیست.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۳:۱۱ ب.ظ)admin نوشته شده توسط: اینکه سهمیه بشه عاملی برای شکست و عدم نتیجه خیلی منطقی به نظر نمی‌رسه.در این مورد کاملا با شما موافقم.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۲:۲۳ ب.ظ)flower1 نوشته شده توسط: این طور نظر دادن در مورد افراد مجهول به طور مطلق اشتباه هست. وقتی می‌گید بعضی‌ها و مخاطب رو مشخص نمی‌کنید، هر کسی می‌تونه نظر شما رو در مورد خودش تفسیر کنه. در محیطی مانند مانشت چنین الفاظی به هیچ وجه پذیرفته نیست.مدیر محترم، حق با شما می بود اکر من از لفظ همه استفاده می کردم، من از لفظ بعضی ها استفاده کردم که کاملا تفسیر ناپذیر هست ، چون کاملا مشخص است چه افرادی به من بی ادبی کردند.
محیط مانشت بسیار محترمه و من کاملا ادب رو رعایت میکنم، شما اگر با دقت بررسی کنید، کسانی دیگری هستند که این محیط رو خراب می کنند و من با اون ها بودم؛ مثل کسی که به من گفت تو کم هوش و بی استعدادی.
(۱۴ اسفند ۱۳۹۴ ۰۳:۲۰ ب.ظ)flower1 نوشته شده توسط: مدیر محترم، حق با شما می بود اکر من از لفظ همه استفاده می کردم، من از لفظ بعضی ها استفاده کردم که کاملا تفسیر ناپذیر هست ، چون کاملا مشخص است چه افرادی به من بی ادبی کردند.لفظ همه که دیگه تفسیر به رای نداره! وقتی می‌گید بعضی در واقع دارید به همه توهین می‌کنید. تو بحث‌های علمی مجهول حرف زدن قابل قبول نیست.