همدلی یعنی آنچه را که دیگری احساس میکند، به سرعت آذرخش حس کنیم و بدانیم که خطا نکردهایم، گویی دل ما از سینه برون جسته تا در سینهٔ دیگری منزل کند. همدلی چون شاخکی در وجود ما است که با آن، موجودات زنده را لمس میکنیم: خواه برگ درخت باشد یا انسان. از طریق لمس کردن نیست که به بهترین وجه میتوانیم احساس کنیم، بلکه به میانجی دل است که قادر به انجام این کار میشویم.
دل از هر گونه دانایی که در قید و بند قاعدهای قرار گیرد، پیشی میگیرد. این لحظه که چون صاعقه بر تمامی لاکهای هویت فرود میآید و از ورطهٔ حائل میان من و دیگری بر میجهد و طی آن تا کوچکترین تپشهای دل دیگری حدس زده میشود، بیشترین روشنایی ممکن را بر وجود دیگری میافکند.
با همدلی، آنچنان میتوان مراقب دیگری بود که او خود هیچگاه بدان سان مراقب خویشتن نبوده است، با توجهی که بهسان پرتو نور، کشیده است، اما هیچگونه سلطهٔ روانی را نیز بر او اعمال نمیکند. این هنر مضاعفی است که مشتمل بر داشتن بیشترین نزدیکی و رعایت فاصلهٔ مقدس است.
نور جهان - کریستیان بوبن
(۰۹ بهمن ۱۳۹۶ ۰۴:۵۶ ب.ظ)Riemann نوشته شده توسط: چرا شما اینطوری فکر میکنید؟ بعد از ۱۰ سال تازه برف اومده، همچین میگید صبحهای برفی هرکی ندونه فکر میکنه اینجا برف زیر ۳۰ سانت، یه چیز خیلی عادی هست.
این مسئله اصلا ربطی به غیرت نداره، چرا هیشکی از خانوما نمیگه که این آقایون که گازمون نمیگیرن، هوا سرده بیرون یخ میزنن، خانما یکمی جمع تر بشید که این آقایون ( که میتونن عین برادرای ما باشن) بیان بالا سوار بشن. هوا خیلی سرده توی صبحهای برفی !
شما برو به شهرداری غر بزن که بعد n سال نتونسته سیستم حمل و نقل رو طوری درست کنه که جواب تقاضا رو بده !
در ضمن چرت ترین چیز هم همین جدا بودن قسمت زنونه و مردونه هست، اصلا چرا باید چنین باشه؟
سلام.
اُمیدوارم خوب باشید.
۱) مهم اصل مسئله هست و ارتباطی هم نداره به این که هر چند سال یکبار اتفاق بیفته.
۲) وقتی اومدن فضای متعلق به خانمها رو اشغال کردند و برای خود خانمها جا نگذاشتند و باعث شدند خانمها کلی تو ایستگاه منتظر اتوبوس خالی بمونند یعنی به حقوق اون خانمها تعدی کردند.
قسمت مخصوص خانمها از قسمت مخصوص آقایان کوچکتره و در روزهای عادی هم جوابگوی حجم زیاد مسافرها نیست. بله، اگر یک فضای بزرگی بود یک بخشی از اون خالی بود، اونوقت میشد به جا دادن به آقایان هم فکر کرد. اما در حال حاضر خانمها خودشون بیشتر به این فضا نیاز دارند!
ضمناً، تو فرهنگی که من بزرگ شدم، احترام به خانمها و مساعدت باهاشون نشاندهندهٔ شخصیت والا و ادب یک آقا هست نه نشان عقبماندگی. تو جامعه هم مثالهای زیادی ازش دیده میشه.
۳) واگنهای مترو (به جز یک و نیم واگن از ابتدا و انتهای قطار) تفکیک نشدند و مختلط هستند. اما چی شده که اکثر قریب به اتفاق خانمها ترجیح میدن با وجود کمبود جا باز هم سوار واگنهای مخصوص بانوان بشن نه واگنهای مختلط؟