سلام دوستان. ممنون میشوم نظرات و دلایل خودتوتن را بفرمایید.
چند وقتی است این مورد ذهنم را مشغول کرده. ایا قبل از خروج از کشور(اقامت دایم ؛احتمالا) ازداوج شود بهتر است یا خیر؛ مجردی خارج شدن از کشور بهتر است؟[/size]
برای متاهل شدن بعد از خروج بایست از طریق ویزای خانوادگی اقدام کنم؛اول ازدواج کرده ؛سپس تا بتوانم همسرم را از ایران پیش خودم بیارم و این مورد زمان بر است متاسفانه(شاید ۲-۳ سال).
پ.ن: واقعیت این است برادرم قبل از خروج از کشور ازدواج کردند. البته ایشون با ویزای دانشجویی بودند و برای ادامه تحصیلات ؛اما بنده شهروندی و اقامت دایم .
شما میگین واسه ازواج 2-3 طول میکشه.
الان شما واسه کدوم کشور میخوای اقدام کنی که میدونید با این سرعت اقامت دائم میتونید بگیرید؟؟
(20 اردیبهشت 1394 03:29 ب.ظ)explorer نوشته شده توسط: [ -> ]شما میگین واسه ازواج ۲-۳ طول میکشه.
الان شما واسه کدوم کشور میخوای اقدام کنی که میدونید با این سرعت اقامت دائم میتونید بگیرید؟؟
بنده اقامت دایم گرین کارت امریکا از طریق خویشاوندی و در انتظارم چند وقتی میشه؛ ان شا الله به زودی…
برای بعد از خروج داستانش زیاد است و زمان بر است برای ازدواج.
فک میکنم این سوالتونو بهتره توو فرومی که مرتبط با مهاجرت باشه مطرح کنید و اینطوری به جوابتونم بهتر میرسید
applyabroad
(20 اردیبهشت 1394 03:45 ب.ظ)AVA 94 نوشته شده توسط: [ -> ]فک میکنم این سوالتونو بهتره توو فرومی که مرتبط با مهاجرت باشه مطرح کنید و اینطوری به جوابتونم بهتر میرسید
applyabroad
فضا و جو دوستانه ی این فرم برام مناسبتر است. اون فرم خیلی مناسب نیست .
با سپاس
(20 اردیبهشت 1394 03:49 ب.ظ)AVA 94 نوشته شده توسط: [ -> ] (20 اردیبهشت 1394 03:48 ب.ظ)Hamed90 نوشته شده توسط: [ -> ]فضا و جو دوستانه ی این فرم برام مناسبتر است. اون فرم خیلی مناسب نیست .
فضا مهمه یا تجربه؟
به نظر بنده این سوال نیاز به تخصصی جواب دادن نداره(به قدر کافی خدا رو شکر ضوابط و … پرسیدم و میدونم تو این مدت زیاد)؛ فقط یک احساس مشترکا بین ماها است که ایرانی و کمی احساسی هستیم. دید دوستانه و عمومیش برام مهمتر است تا تخصصی و فنی.
با سپاس
حالا چرا انقدر عجله دارید واسه رفتن؟!
والا نظر من به شخصه اینه که نرو! اگه میری، دائم نرو! اگه دائم میری اول بدون زن برو، بعد تصمیم بگیر!
ویرایش:
یا اگه اول زن میگیری بعد میری، یه زنی بگیر که خارج رفتن جز شرایط اولیه اش نباشه!
(20 اردیبهشت 1394 03:57 ب.ظ)afrooz-OMD نوشته شده توسط: [ -> ]حالا چرا انقدر عجله دارید واسه رفتن؟!
عجله که خیلی دست خودم نیست پروندم در جریان است. و اتفاقا تو این مدت همین کنکور ارشد داخل را هم شرکت کردم با حدود دو ماه زمان صرف کردن براش به عنوان مورد حاشیه ای.
و صد البته وضعیت نظام وظیفه اقایون رو هم در نظر بگیرید.
با سپاس
(20 اردیبهشت 1394 04:02 ب.ظ)Hamed90 نوشته شده توسط: [ -> ] (20 اردیبهشت 1394 03:57 ب.ظ)afrooz-OMD نوشته شده توسط: [ -> ]حالا چرا انقدر عجله دارید واسه رفتن؟!
عجله که خیلی دست خودم نیست پروندم در جریان است. و اتفاقا تو این مدت همین کنکور ارشد داخل را هم شرکت کردم با حدود دو ماه زمان صرف کردن براش به عنوان مورد حاشیه ای.
و صد البته وضعیت نظام وظیفه اقایون رو هم در نظر بگیرید.
با سپاس
نمیدونم والا
واقعن دخترایی هم هستن که حاضر باشن از مادر و پدرشون ایـــــــــــنهمه فاصله بگیرن...
غربت خیلی سخته ها
(20 اردیبهشت 1394 03:40 ب.ظ)Hamed90 نوشته شده توسط: [ -> ]بنده اقامت دایم گرین کارت امریکا از طریق خویشاوندی و در انتظارم چند وقتی میشه؛ ان شا الله به زودی…
برای بعد از خروج داستانش زیاد است و زمان بر است برای ازدواج.
البته گرین کارت فک نکنم اقامت دائم به حساب بیاد.
در هر صورت
ببین تا جایی که من اطلاع دارم اگه بخواین گرین کارت از طریق خویشاوندی بگیرین (یعنی یکی از اقوام درجه یک واستون اقدام کرده باشه) تقریبا 12-15 سال طول میکشه.
من دوتا راه به ذهنم میرسه:
اول اینکه شما اینجا ازدواج کنی بعد به اون شخصی که واستون اقدام به گرفتن گرین کارت کرده بگی اسم خانومتون هم به پرونده اضافه کنه.
دوم اینکه اگه میدونی گرین کارتت به زودی اوکی میشه اینجا ازدواج کنی ، گرین کارت رو بگیری و بری بعدش اونجا وسه خانومت اقدام کنی.
البته جفتش زمان بر هست.
بهترین کار مشاوره با یک وکیل هستش.
(20 اردیبهشت 1394 04:04 ب.ظ)afrooz-OMD نوشته شده توسط: [ -> ] (20 اردیبهشت 1394 04:02 ب.ظ)Hamed90 نوشته شده توسط: [ -> ] (20 اردیبهشت 1394 03:57 ب.ظ)afrooz-OMD نوشته شده توسط: [ -> ]حالا چرا انقدر عجله دارید واسه رفتن؟!
عجله که خیلی دست خودم نیست پروندم در جریان است. و اتفاقا تو این مدت همین کنکور ارشد داخل را هم شرکت کردم با حدود دو ماه زمان صرف کردن براش به عنوان مورد حاشیه ای.
و صد البته وضعیت نظام وظیفه اقایون رو هم در نظر بگیرید.
با سپاس
نمیدونم والا
واقعن دخترایی هم هستن که حاضر باشن از مادر و پدرشون ایـــــــــــنهمه فاصله بگیرن...
غربت خیلی سخته ها
بله. مانند خانم برادر بنده بعد از ۲ مقطع لیسانس و ارشد برای دکترا همراه برادرم. وخانواده ی ایشون هم خیلی راغب نبودن اما خوب تصمیم را برادر و خانمشون گرفتند. به هر حال ایشان دنبال محیط جدید و فرصت جدید بودند و رزومه ای خوب برای خودشون دست و پا کرده بودند.
با سپاس
(20 اردیبهشت 1394 04:05 ب.ظ)explorer نوشته شده توسط: [ -> ] (20 اردیبهشت 1394 03:40 ب.ظ)Hamed90 نوشته شده توسط: [ -> ]بنده اقامت دایم گرین کارت امریکا از طریق خویشاوندی و در انتظارم چند وقتی میشه؛ ان شا الله به زودی…
برای بعد از خروج داستانش زیاد است و زمان بر است برای ازدواج.
البته گرین کارت فک نکنم اقامت دائم به حساب بیاد.
در هر صورت
ببین تا جایی که من اطلاع دارم اگه بخواین گرین کارت از طریق خویشاوندی بگیرین (یعنی یکی از اقوام درجه یک واستون اقدام کرده باشه) تقریبا ۱۲-۱۵ سال طول میکشه.
من دوتا راه به ذهنم میرسه:
اول اینکه شما اینجا ازدواج کنی بعد به اون شخصی که واستون اقدام به گرفتن گرین کارت کرده بگی اسم خانومتون هم به پرونده اضافه کنه.
دوم اینکه اگه میدونی گرین کارتت به زودی اوکی میشه اینجا ازدواج کنی ، گرین کارت رو بگیری و بری بعدش اونجا وسه خانومت اقدام کنی.
البته جفتش زمان بر هست.
بهترین کار مشاوره با یک وکیل هستش.
ضمن سپاس. و رد مورد اول و دوم جنابعالی به دلایل و قوانین ریز و … دیگر. که اصلا جای بحث نیست.
برای مورد پیشنهادتان. مورد وکیل راه خوبی است .اما…
با سپاس
چقدر شلخته پس و پیش نوشتید، ده بار خوندم تا متوجه شدم (البته احتمالاً).
قوانین ویزای هر کشور مشخص هست و احتمالاً خودتون هم میدونید. مثلاً آلمان واسه اینکه از ازدواج‌های صوری جلوگیری کنه، زن و شوهر حداقل باید 2 سال ازدواج کرده باشند که به همسر ویزا بده.
اما تجربه‌ی خیلی‌هایی که میشناسم یا از نزدیک دیدم رو اگه بخوام بهتون بگم، اینکه ازدواج یا نامزد کنید برید، با برید اونجا و از راه دور ازدواج کنید یا بیاید ازدواج کنید و برگردید ولی خانمتون ایران بمونه، (صرف نظر از این که خانواده‌ی خانمتون یا خودش این حالت رو قبول کنه که خیلی بعیده) شما خودتون رسماً بدبخت می‌شید. بعد از شش هفت ماه اگه طرف سرد نشه، غر زدن‌های خودش یا خانواده‌اش شروع میشه. همه‌اش به این فکر خواهید بود که اگه طرف نتونه بیاد چی و ... خلاصه تمرکزتون به زیر 10 درصد میرسه (دیدم که میگم). ضمناً، وقتی طرف رو نمی‌تونید ببرید، چه اصراری هست که حتماً ازدواج کنید برید!؟ از کجا معلوم این 3 سالی که شما اونور هستید روی حرف خودتون وایسید یا طرف‌تون 3 سال صبر کنه؟ این حالت در کل وقتی برای من قابل هضم هست که شما از قبل ازدواج کرده بودید و الان "مجبور هستید" بدون خانمتون برید، و الا به شخصه اگه من ازدواج کرده بودم محال بود بدون زن و بچه برم، مگه اینکه "صد درصد مطمئن باشم" ایشون هم بعد از ماکزیمم چند ماه میاد ملحق میشه.
یه موضوع دیگه اینکه شما از کجا معلوم وقتی وارد یه جو دیگه شدی، نظرت تغییر نکنه؟ ممکنه بری اونور و آزادی‌ها و دلخوشی‌های خاص اونجا رو ببینی، کلاً از ازدواج کردن پشیمون بشی، ایشون هم که دستش به شما نمیرسه! کلاً پیشنهاد من این هست که آدم توو "حالت گذار" ازدواج نکنه. حالت گذار مثلاً وقتی هست که شما کارشناسی رو تموم کردی و میخوای وارد ارشد بشی، اون تابستون ازدواج کنی که به نظرم اشتباهه، چون شما نمیدونی در آینده چقدر وقت و هزینه میتونی خرج کنی و دو سه نفری که دیدم این کار رو کردند پشیمون هستند. ولی مثلاً شما سال دوم یا سوم دکتری باشی، دیگه دستت اومده که چقدر روزانه وقت داری، چقدر درآمد و هزینه داری و میتونی به صورت stable برنامه‌ریزی کنی. در حالی که الان شما اصلاً دیدی از آینده نداری.
(20 اردیبهشت 1394 04:04 ب.ظ)afrooz-OMD نوشته شده توسط: [ -> ]نمیدونم والا
واقعن دخترایی هم هستن که حاضر باشن از مادر و پدرشون ایـــــــــــنهمه فاصله بگیرن...
غربت خیلی سخته ها
خب لزوماً همه مثل هم فکر نمی‌کنند. بستگی به محیط و نحوه‌ی بزرگ شدن و اهداف شخص داره. اتفاقاً بیشتر دخترهای شهرهای بزرگ رفتن رو به موندن ترجیح می‌دن (حداقل اون‌هایی که من دیدم)، به دلیل محدودیت‌های شغلی و اجتماعی و مشکلات فرهنگی که براشون بیشتر از آقایون هست. پدر و مادر آدم متأسفانه دیر یا زود از ما جدا می‌شوند و همسر و بچه‌های آدم نیز به همون میزان اهمیت دارند؛ پس مهم هست که شما چه بستر و امکاناتی براشون فراهم کنید.
(20 اردیبهشت 1394 06:36 ب.ظ)behnam5670 نوشته شده توسط: [ -> ]چقدر شلخته پس و پیش نوشتید، ده بار خوندم تا متوجه شدم (البته احتمالاً).
قوانین ویزای هر کشور مشخص هست و احتمالاً خودتون هم میدونید. مثلاً آلمان واسه اینکه از ازدواج‌های صوری جلوگیری کنه، زن و شوهر حداقل باید ۲ سال ازدواج کرده باشند که به همسر ویزا بده.
اما تجربه‌ی خیلی‌هایی که میشناسم یا از نزدیک دیدم رو اگه بخوام بهتون بگم، اینکه ازدواج یا نامزد کنید برید، با برید اونجا و از راه دور ازدواج کنید یا بیاید ازدواج کنید و برگردید ولی خانمتون ایران بمونه، (صرف نظر از این که خانواده‌ی خانمتون یا خودش این حالت رو قبول کنه که خیلی بعیده) شما خودتون رسماً بدبخت می‌شید. بعد از شش هفت ماه اگه طرف سرد نشه، غر زدن‌های خودش یا خانواده‌اش شروع میشه. همه‌اش به این فکر خواهید بود که اگه طرف نتونه بیاد چی و ... خلاصه تمرکزتون به زیر ۱۰ درصد میرسه (دیدم که میگم). ضمناً، وقتی طرف رو نمی‌تونید ببرید، چه اصراری هست که حتماً ازدواج کنید برید!؟ از کجا معلوم این ۳ سالی که شما اونور هستید روی حرف خودتون وایسید یا طرف‌تون ۳ سال صبر کنه؟ این حالت در کل وقتی برای من قابل هضم هست که شما از قبل ازدواج کرده بودید و الان "مجبور هستید" بدون خانمتون برید، و الا به شخصه اگه من ازدواج کرده بودم محال بود بدون زن و بچه برم، مگه اینکه "صد درصد مطمئن باشم" ایشون هم بعد از ماکزیمم چند ماه میاد ملحق میشه.
یه موضوع دیگه اینکه شما از کجا معلوم وقتی وارد یه جو دیگه شدی، نظرت تغییر نکنه؟ ممکنه بری اونور و آزادی‌ها و دلخوشی‌های خاص اونجا رو ببینی، کلاً از ازدواج کردن پشیمون بشی، ایشون هم که دستش به شما نمیرسه! کلاً پیشنهاد من این هست که آدم توو "حالت گذار" ازدواج نکنه. حالت گذار مثلاً وقتی هست که شما کارشناسی رو تموم کردی و میخوای وارد ارشد بشی، اون تابستون ازدواج کنی که به نظرم اشتباهه، چون شما نمیدونی در آینده چقدر وقت و هزینه میتونی خرج کنی و دو سه نفری که دیدم این کار رو کردند پشیمون هستند. ولی مثلاً شما سال دوم یا سوم دکتری باشی، دیگه دستت اومده که چقدر روزانه وقت داری، چقدر درآمد و هزینه داری و میتونی به صورت stable برنامه‌ریزی کنی. در حالی که الان شما اصلاً دیدی از آینده نداری.
(20 اردیبهشت 1394 04:04 ب.ظ)afrooz-OMD نوشته شده توسط: [ -> ]نمیدونم والا
واقعن دخترایی هم هستن که حاضر باشن از مادر و پدرشون ایـــــــــــنهمه فاصله بگیرن...
غربت خیلی سخته ها
خب لزوماً همه مثل هم فکر نمی‌کنند. بستگی به محیط و نحوه‌ی بزرگ شدن و اهداف شخص داره. اتفاقاً بیشتر دخترهای شهرهای بزرگ رفتن رو به موندن ترجیح می‌دن (حداقل اون‌هایی که من دیدم)، به دلیل محدودیت‌های شغلی و اجتماعی و مشکلات فرهنگی که براشون بیشتر از آقایون هست. پدر و مادر آدم متأسفانه دیر یا زود از ما جدا می‌شوند و همسر و بچه‌های آدم نیز به همون میزان اهمیت دارند؛ پس مهم هست که شما چه بستر و امکاناتی براشون فراهم کنید.
ضمن سپاس. عنوان تاپیک گویاست سوال چیه و توضیحات بنده اندکی از شرایطم بود.شلخته بود ایا!
اون بخش از حالات گذار و پایدار رو؛ موافقم. ببینید این مورد بنده برای تاهل؛ قابل انعطاف است و تا یک زمانی مشخص اگر اقدام شود ؛بدون دردسر کار انجام میشود. اما بعد از خروج و عدم تاهل بنده داستان طوری دیگر است و کاری زمان بر است و دردسر ساز. بنده خودم ترس از پشیمانی عدم تاهل بعد از خروج از کشور است و تنهایی و … ونیز از طرفی دیگر همراه کردن همسر خود در شرایط فعلا بی ثبات کشور مقصد(زمان لازم؛ برای کار یابی+البته کارای ادامه تحصیلم و نیز دریافت SSN:برای استفاده از خدمات دولتی و… در کشور مقصد) .چون شهر و محل اقامتم در کشور مقصد؛در نهایت و بعد از مدتی؛خارج از محیط زندگی اطرافیان اونجا است. اون قسمت که فرمودید بنده دچار تاثیر از فضای جدید بشوم ؛با توجه به شناخت و تجارب قبلی بنده؛ممکن نیست تاثیر پذیری؛ چشم بسته و بی محابا.
با سپاس
موفق باشید